Ένα χάρτινο φεγγάρι -ένας έρωτας, ένας πόθος για μια γυναίκα- ανέτειλε ολόγιομο και λαμπρό στην ζωή του Λάζαρου. Εκείνος φοιτητής της Παντείου, ενώ εκείνη σπουδάστρια μουσικής σε ένα ωδείο των Αθηνών. Και οι δύο γύρω στα είκοσί τους χρόνια, κιόλας ταλαιπωρημένοι από μια μοίρα που δεν τους φέρθηκε και τόσο γενναιόδωρα. Ο Λάζαρος μεγαλωμένος χωρίς πατέρα και η Άννα μόλις να έχει χάσει τον δικό της. Τα χρόνια δύσκολα και σκοτεινά. Φλεβάρης του 1971 και η Χούντα των συνταγματαρχών είναι στην ακμή της, έχοντας βάλει εδώ και τέσσερα χρόνια την Ελλάδα στο γύψο.
Ο νεαρός, μοναχικός και λίγο περίεργος φοιτητής βλέπει για πρώτη φορά την Άννα στο κυλικείο της σχολής του. Είναι η στιγμή που το φεγγάρι της μορφής της ξεπρόβαλε πίσω από τα πυκνά σύννεφα που σκέπαζαν την παγωμένη νύχτα της ζωής του. Την ερωτεύεται παράφορα, από την πρώτη στιγμή, με ένα τρόπο απόλυτο και σχεδόν παρανοϊκό. Γίνεται η σκιά της, παρατώντας της σπουδές του και προσπαθώντας συνεχώς να βρει το θάρρος να της μιλήσει και να της εκφράσει τα αισθήματά του. Κι αν ο συγγραφέας μέσω του ήρωα του μας μιλά για το παρόν -το παρόν του ερωτευμένου Λάζαρου-, αφήνει άλλα πρόσωπα που συναναστράφηκαν μαζί του να μας μιλήσουν για το παρελθόν του. Για ένα παρελθόν στην Αθήνα μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου. Για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια που πέρασε μέσα σε ένα δικό του κόσμο, πλασμένο από την φαντασία του. Μια «σφαίρα» που τον προστάτευε από την δύσκολη πραγματική ζωή και που είτε κρατούσε μακριά του τα δυσάρεστα, είτε τα εξωράιζε ώστε να μην είναι τόσο επώδυνα.
Η ζωή του Λάζαρου, ενός τόσο διαφορετικού όσο και όμοιου ανθρώπου με τους Έλληνες της εποχής εκείνης, είναι το θέμα και ο σκελετός αυτού του καταπληκτικού βιβλίου που έγραψε ο Γιάννης Ρεμούνδος. Τίτλος του «Κυνηγώντας το χάρτινο φεγγάρι», εκδοτικός οίκος οι εκδόσεις Ψυχογιός και σας περιμένει στα ράφια των βιβλιοπωλείων όπου βρίσκεται από τον Φλεβάρη του 2007.
Τι μου άρεσε σε αυτό το μυθιστόρημα; Πάρα πολλά! Καταρχήν η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Μια γλώσσα καθαρά λογοτεχνική, με τις λέξεις προσεκτικά διαλεγμένες και τοποθετημένες με τόση μαστοριά σαν να είναι ψηφιδωτό των βυζαντινών χρόνων. Τα μικρά αλλά απείρως σοφά αποστάγματα ζωής και λαϊκής σοφίας δοσμένα με τέτοιο τρόπο ώστε σου καρφώνονται στο μυαλό και σε αναγκάζουν να σταματήσεις την ανάγνωση, να θαυμάσεις τα αισθητήρια του συγγραφέα και να ονειροπολήσεις.
Τα ηθογραφικά στοιχεία που πλημμυρίζουν τις σελίδες και κάνουν το βιβλίο να φαντάζει σαν ταινία. Λεπτομέρειες από την ελληνική καθημερινότητα της εποχής, που σε βοηθούν να σχηματίσεις μια σφαιρική άποψη για εκείνη την περίοδο της ιστορίας του τόπου μας. Και γιατί αυτό; Μα γιατί δεν φτάνει να μάθεις τα ιστορικά γεγονότα μιας περιόδου για να την καταλάβεις. Χρειάζεται να δεις πως ζούσαν οι άνθρωποι τότε, τι ονειρεύονταν, ποιες ήταν οι ηθικές τους αξίες, τι τους απασχολούσε… Είναι όπως όταν πας κάπου διακοπές και βλέπεις μόνο τα αξιοθέατα… Δεν αρκεί! Πρέπει να γευτείς τα φαγητά του τόπου, να κυκλοφορήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους του, να μιλήσεις μαζί τους, να μοιραστείς τις αγωνίες και τα όνειρά τους.
Εντύπωση επίσης μου προκάλεσε το πόσο πολύ έχει κατανοήσει ο συγγραφέας τον τρόπο που ερωτεύεται μια σημαντική μερίδα αντρών. Το «ανέβασμα» της αγαπημένης τους σε ένα επίπεδο αμέσως κάτω από την αγιοσύνη μαζί με την μητέρα και την αδερφή τους, πολύ ψηλότερα δε από τις υπόλοιπες γυναίκες. Την αναζήτηση δικαιολογιών για κάθε πράξη της ώστε να ανταποκρίνεται στο «βάθρο» που την έχουν ανεβάσει. Και, τέλος, η -πολλές φορές- μαζοχιστική τους διάθεση να την φαντάζονται με κάποιον άλλο εραστή (ακόμα και τότε βέβαια η ευθύνη βαραίνει τον άλλο άντρα και όχι την “αγνή” και “αμάθητη” κοπέλα τους).
Όλα τα παραπάνω, μαζί με το ευφυέστατο λογοτεχνικό τέχνασμα των αφηγήσεων με έκαναν να λατρέψω αυτό το βιβλίο. Μέσω αυτών των “αφηγήσεων” -τρίτων προσώπων- ο συγγραφέας κατάφερε να χωρέσει σε 30 ημέρες του παρόντος, 20 χρόνια παρελθόντος και να συνδυάσει με αριστοτεχνικό τρόπο την ιστορία της ζωής του Λάζαρου με την ιστορία του έρωτά του για την Άννα.
Το «Κυνηγώντας το χάρτινο φεγγάρι» του Γιάννη Ρεμούνδου είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε, να δωρίσετε, να προτείνετε και φυσικά να τοποθετήσετε στην βιβλιοθήκη σας, σε εκείνο το ράφι που φιλοξενεί τα εξαιρετικά αναγνώσματα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όλα ξεκίνησαν από ένα φευγαλέο βλέμμα, κι ο Λάζαρος Καλογεράς, νεαρός φοιτητής της Παντείου, ένιωσε μια ανατριχίλα να αγκαλιάζει το σώμα του. Στα μάτια της Άννας ήταν σίγουρος πως είχε βρει το δικό του χάρτινο φεγγάρι, τον ιδανικό έρωτα που αναζητούσε στη ζωή του. Κι ήταν αποφασισμένος να το πιάσει προτού αυτό λιώσει από τη βροχή.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Οι σκιές του παρελθόντος ξεπροβάλλουν απαιτητικές και διεκδικούν τη δική τους θέση στο παρόν. Ο Λάζαρος, εγκλωβισμένος στο παρανοϊκό σύμπαν του μυαλού του, βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο καθήκον του καταδότη στην υπηρεσία των στρατιωτικών και στον πόθο του για την επαναστάτρια Άννα. Θα πρέπει να επιλέξει. Και η επιλογή αυτή θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους.
Με φόντο την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και την οδυνηρή επταετία της δικτατορίας, εκτυλίσσεται μια ιστορία έρωτα και φόβου, που θα μιλήσει στην καρδιά όλων όσοι ψάχνουν το δικό τους χάρτινο φεγγάρι.
