Ερωτική σχέση
σε μπλε-πράσινο-μωβ
Μου είπες ότι αξίζει να με βλέπεις αργά,
μόνο βράδυ,
ώ, πόσο με τιμά!...
Όταν όλοι κοιμούνται
πίσω από τις κουρτίνες τους
και συ τότε ξυπνάς
και έχεις ανάσα γοργή
στους σκοτεινούς και άγνωστους δρόμους,
τους δρόμους που παίρνεις και γυρνάς
για να ικανοποιήσεις τα ανάλογα ένστικτά σου,
ανάλογα με την τρελή επιθυμία
της στιγμιαίας λάμψης του μυαλού σου,
του τέρατος που αναπνέει στα έγκατά σου
της έξαρσης,
κι αφού δεν βρίσκεις ικανοποίηση
γιατί τρελές και εκρηκτικές
είναι οι εντάσεις σου,
κι αφού στα φώτα κρύβεσαι
πίσω από ένα νεκρό
προς τα ένστικτά σου προφίλ,
η νύχτα είναι μάγος Μέριλιν
για σένα και λύτρωση.
Τότε χωρίς ειδοποίηση
απλώνεις τα νύχια σου,
που βγαίνουν από τις άκρες
των απαλών σου δακτύλων της ημέρας,
και αγγίζεις το κουδούνι της πόρτας μου.
Η φωνή σου βγαίνει βαθιά
μέσα από τον αγωγό ήχου
και σε αναγνωρίζω.
Πηχτό σκοτάδι
με ανέβασμα παλμό
όπως μια τρομερή καρδιά πάλλεται
σε πηχτό νύχτας θρίλερ
ανεβαίνεις την μαρμάρινη οδό της σκάλας
στο διαμέρισμά μου.
Σου ανοίγω και το πρόσωπό σου σκοτεινό
στο πέρασμα του εσωτερικού χώρου.
Δέχεσαι μόνο νερό
στο ποτήρι με τα πρόσωπα.
Βασανίζεσαι, δείχνεις
να έχεις δύο αντίθετα πρόσωπα,
της δικής σου ημέρας
-των ανερχόμενων κενών
πίσω από τίτλους-
την νύχτα που εκεί
ανοίγεις την αναπνοή σου στο τέρμα,
και ενστίκτων και επιθυμιών
και ικανοποιήσεων
που βγάζεις εδώ σε μένα.
Και γω στιγμές έξαρσης
της προσωπικής μου τρέλας
της άπειρης ανυψωμένης λάμψης
παλλόμενου ερωτισμού
που βγαίνει φουσκωμένος μέσα από τα στήθια μου,
παίζω το παιχνίδι σου
στην εισαγωγή του θρύλου μας
εκεί που ανταμώνονται τα βλέμματά μας
χωρίς λόγια,
μόνο με πύρινα βέλη και τοξεύματα
ανατριχιαστικών εντάσεων
και άπιαστων ταχυτήτων κοσμικών.
Στο σαλόνι μου με τα χρώματα
εκρήγνυται το ένστικτό σου στους τοίχους.
Κάθε άγγιγμα μια κραυγή
ηλεκτρισμένου κτήνους
σε κατάσταση έρωτος
πρωτόγονου και μυθικού.
Μύθοι διαμάντια διαφανή
που κόβουν αλύπητα κι αφήνουν
μόνο τους άγριους,
γιατί παίζεται παιχνίδι πρωτόγονο.
Φύσημα κι αγγίγματα
τινάγματα σωμάτων
πάνω σε τριχωτά καλύμματα,
πλοκές πάνω σε σατέν άσπρο,
που παγώνει τα φλεγόμενα κορμιά,
μια απειροελάχιστη στιγμή
και εξέλιξη ερωτικών πάντα
ηλεκτρισμένων στιγμών,
ηφαιστείων αισθήσεων
και επιθυμιών,
στο δωμάτιο της πλοκής
του ερωτισμού.
|
