Γκρίζα σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό! Σήμερα έχω άδεια και δεν βιάζομαι να σηκωθώ από το κρεββάτι μου! Ανοίγω τις κουρτίνες και κουρνιάζω και πάλι στο κρεββάτι μου. Οι ειδήσεις στην τηλεόραση και τα τελευταία ρεπορτάζ, αρχίζουν να χαλάνε την διάθεσή μου. Να πάρει λέω μέσα μου, είναι δυνατόν μια μέρα να ξυπνήσω και να ακούσω κάτι ευχάριστο; Τι θα γίνει επιτέλους; Που έχουμε φτάσει; Στη ζούγκλα τα Ζώα συμπεριφέρονται καλύτερα. Σέβεται το ένα το άλλο. Και ότι κάνουν το κάνουν για την επιβίωσή τους. Εμείς τι είμαστε; Που είναι η αγάπη που διδαχθήκαμε, που ονειρευτήκαμε; Βία, φόνοι, κλοπές, υποκλοπές, και ψέματα, πολλά ψέματα! Από τους καθηγητές, τους εργοδότες, τους πολιτικούς!
Και εκεί που άρχισε πάλι η κατάθλιψη να με βασανίζει, κοιτάω έξω και τι να δω! Έβρεχε. Στην αρχή ψιχάλιζε και μετά από λίγο χοντρές στάλες βροχής ακολούθησαν. Κοιτάω το παράθυρο και μια σταγόνα βροχής άρχισε να κυλάει σιγά-σιγά. Ανασηκώθηκα! Πλησίασα. Αυτή η μικρή σταγονίτσα ήρθε να με παρηγορήσει, να μου τραγουδήσει, ή να κλάψει μαζί μου για όλα αυτά που γίνονται χωρίς αιτία και προκαλούν τόσο πόνο. Άπλωσα το χέρι μου να την χαιρετίσω. Δεν ήθελα να την αγγίξω γιατί φοβόμουν ότι θα χαθεί όλη η μαγεία της στιγμής. Κυλούσε αργά και με κοιτούσε! Μάλλον με συμπάθησε και ήρθε σήμερα αυτό το πρωινό να μου συμπαρασταθεί! Να μου υπενθυμίσει ότι δεν πρέπει να χάνω τη χαρά μου, την ανθρωπιά μου, γιατί μόνο έτσι θα μπορώ με τον τρόπο μου να βοηθήσω.
Μια μικρή σταγονίτσα της βροχής, μια δημιουργία του πάνσοφου Δημιουργού του Σύμπαντος με έκανε να νιώσω ειρήνη διάνοιας, και ελπίδα για το μέλλον, ότι όλα αυτά δεν θα συνεχίζονται επ’ άπειρον, αλλά θα κάνουμε μια νέα αρχή, αφού ο ίδιος ο Θεός το έχει υποσχεθεί! Νέους ουρανούς και νέα γη "προσμένουμε σύμφωνα με την υπόσχεσή του, και σε αυτά δικαιοσύνη θα κατοικεί". Ευχαριστώ μικρή μου σταγονίτσα που συντρόφευες τις σκέψεις μου για λίγο. Κοιμήσου τώρα! Ποιος ξέρει ίσως σε λίγο βρεθείς πάλι στα σύννεφα για να αρχίσεις πάλι το ταξίδι σου στη γη! |
