Ο μικρότερος ποντικός είναι και ο πιο ευκίνητος, καθώς ξεπερνά κάθε εμπόδιο με τεράστια ευκολία. Τρώει λιγότερο από ένα δεινόσαυρο αλλά έχει όρεξη δράκου. Τα δόντια του είναι κάτασπρα και κοφτερά. Σχηματίζουν αδαμάντινες επιφάνειες καθώς έρχονται σε επαφή με το φως του ήλιου και αντικατοπτρίζουν επάνω τους τις λευκές ακτίνες που χάνονται στον ορίζοντα.
Ένας μικρός ποντικός μπορεί κάλλιστα να λογαριαστεί για λοχαγός πεζικού ή και στρατηγός ξηράς. Έχει μυαλό με γρήγορη αντίληψη, που λειτουργεί και ως υπερταχεία. Τα ροζ μεγάλα αυτιά του μοιάζουν με οβάλ χωνιά, έτοιμα να καταπιούν κάθε ήχο, όσο χαμηλής έντασης κι αν είναι. Τα μουστάκια του σαν αιχμηρές βελόνες σχίζουν τον αέρα της πόλης, καθώς γυρνά απότομα και εύστροφα το κεφάλι του.
Η, δε, μύτη του οσφρίζεται πυρετωδώς και με μανιακό τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, έχει γίνει και τόσο μεγάλη.
* * *
Η μικρή ακρίδα Τρούπη-τουτούπι και ο αρχοντοαρκούδος Λούφης ο επονομαζόμενος τσουλούφης είχανε βγει ραντεβού μια βροχερή ημέρα του Σεπτέμβρη. Καθώς τα σύννεφα συνοφρυώνονταν στον μολυβένιο ουρανό άρχιζε σιγαλά, αλλά σταθερά, το μονότονο τραγούδι της ψιχαλιστής βροχής που κατέληξε σε κατακλυσμιαία μπόρα. Έξω στο μικρό καφενεδάκι της πλατείας των ζώων δεν υπήρχε πλέον ψυχή. Το μόνο που έβλεπες σποραδικά ήτανε ο Τομ, το ακούραστο σπουργίτι με την κοφτερή μύτη. Η ακρίδα Τρούπη-τουτούπι θύμωσε πολύ με τον αρχοντοαρκούδο Λούφη, τον επονομαζόμενο τσουλούφι, διότι δεν είχε πάρει μαζί του ομπρέλα και έτσι δεν την προστάτευσε από τη νεροποντή η οποία είχε καταβρέξει τα λεπτά ψηλά πόδια της. Το μόνο λογικό που θα μπορούσε πλέον να κάνει ως αξιοπρεπής κυρία ακρίδα θα ήτανε να τον παρατήσει σύξυλο και να χωθεί στο πρώτο φουντωτό λιβάδι που θα έβλεπε μπροστά της. Προτού όμως προλάβει να δράσει τοιουτοτρόπως, ο Τομ, το ακούραστο σπουργίτι την πλησίασε απειλητικά και την έκλεισε μέσα στο σκληρό κελυφωτό του ράμφος δίχως κανέναν ενδοιασμό. Εξάλλου, ήτανε νόμος της φύσης τα έντομα να τρώγονται από τα πτηνά.
Σκέψεις (Νεραϊδοχώρι Τρικάλων, 14-8-2009)
Το θαύμα της φύσης. Ο τεράστιος μυγοκαλλιεργητής του βουνού, το λασπερό λίπασμα της κοπριάς των αγελάδων και των αλόγων.
Οι αδηφάγες αράχνες και τα ποικίλα έντομα-θηράματα. Οι τσαχπίνες ακρίδες και τα ζωηρά υπέρβαρα νταβάνια. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τη ζωή του βουνού με τους ήχους του, καθώς τα πτηνά «κίσσες» σχίζουν το γαλάζιο ουρανό μαζί με τις κορυφές των πολυάριθμων ελάτων και των πλατύφυλλων καρποφορτωμένων καρυδιών.
