Αρχαία Φιλοσοφία: Ξεκινώντας από την Απορία
Η ιδιαιτερότητα της φιλοσοφικής σκέψης
Βασικοί στόχοι της φιλοσοφικής δραστηριότητας
Κλάδοι της φιλοσοφίας και επιστήμες
Φιλοσοφία και κοινωνία
Φιλοσοφία και Ιστορία
Κατανοώντας τα πράγματα
Γλώσσα και λόγος
Λέξεις, νόημα και καθολικές έννοιες
Τι είναι η αλήθεια;
Λογική και φιλοσοφία
Αριστοτελική λογική
Αναζητώντας τη γνώση – διερευνώντας την επιστήμη – ανακαλύπτοντας τον νου
Το ερώτημα για τη δυνατότητα της γνώσης
Το πρόβλημα του ορισμού της γνώσης
Θεωρίες για την πηγή της γνώσης
Τα αντικείμενα της γνώσης
Φιλοσοφία, γνώση και επιστήμη
Η επίδραση του εμπειρισμού
Τι πρέπει να είναι η επιστήμη ή τι είναι
Επιστήμη, τεχνική, τεχνολογία
Εισαγωγή στη Μεταφυσική
Νους και σώμα – Δυιστικές θεωρίες
Νους και σώμα – Μονιστικές θεωρίες
Το πρόβλημα της προσωπικής ταυτότητας
Τεχνητή νοημοσύνη
Αξιολογώντας την πράξη – ορίζοντας το δίκαιο
Αναζήτηση του κριτηρίου ηθικής ορθότητας
Απορίες και ενστάσεις για τη δυνατότητα ηθικής σκέψης και πράξης
Η δικαιολόγηση της ηθικής στάσης ζωής
Πρακτικές εφαρμογές του ηθικού προβληματισμού
Μορφές πολιτικής οργάνωσης των ανθρωπίνων κοινωνιών
Κοινωνικό συμβόλαιο και δημοκρατικές πολιτείες
Δημοκρατικές αξίες στη θεωρία και στην πράξη
«Πρέπει να διατηρείς το μέτρο ανάμεσα στη δίψα και στο μεθύσι»
(Θέογνης, στ. 839)
«Φρόντιζε την υγεία σου και κράτα το μέτρο στο ποτό, στο φαγητό και στον αθλητισμό»
(Πυθαγόρας, Χρυσά έπη, στ. 32)
Θαυμάζοντας το ωραίο – μιλώντας για τον πολιτισμό
Φύση, τέχνη και αισθητική εμπειρία
Βασικές αντιλήψεις για την τέχνη
Η ερμηνεία της καλλιτεχνικής δημιουργίας
Τέχνη και τεχνολογία
Συνολική θεώρηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας
Η σημασία της τέχνης στη ζωή μας
Άνθρωπος και πολιτισμός
Πολιτισμός και αξίες
Το πρόβλημα της προόδου
Άνθρωπος και φυσικό περιβάλλον
Συζήτηση με αφορμή τα αξιώματα: «Η Τέχνη για την τέχνη» και «Στρατευμένη τέχνη».
Θέματα για προβληματισμό και συζήτηση
Γένεση και χαρακτηριστικά της μαζικής κουλτούρας.
Η δοκιμασία του χρόνου για τον δημιουργό έργου τέχνης και το ίδιο του το έργο.
Για ποιους λόγους να είναι κανείς ηθικός;
Ιδεαλισμός και υλισμός: υπέρ και κατά. Προσπάθεια σύνθεσής τους.
«Θα είναι το τέλος της ιστορίας, όταν ο κόσμος γίνει λογικός».
(Hegel, Vorlesungen uber die Geschichte der Philosophie)
Η παραμυθία της φιλοσοφίας (η φιλοσοφία ως είδος καταφυγίου και παρηγοριάς στα σκαμπανεβάσματα της ζωής: Βοήθιος, De consolatione philosophiae).
Σωκράτης: «ακόμη και όταν αδικείται κανείς, δεν πρέπει να ανταποδίδει την αδικία, όπως νομίζει ο πολύς κόσμος, αφού βέβαια δεν πρέπει να αδικούμε ποτέ και με κανέναν τρόπο».
(Πλάτων, Κρίτων, 49a – d)
«Ο άνθρωπος γίνεται τόσο περισσότερο δυνατός όσο πιο πολλά γνωρίζει»
(Φράνσις Μπέικον)
«Ανεκτικότητα σημαίνει να αποδέχεσαι ότι πρέπει να ζεις μαζί με πράγματα που αποστρέφεσαι: τη θρησκεία του άλλου, για παράδειγμα, τον ερωτισμό του, τις συνήθειές του».
(«Η αρετή της δημοκρατίας» του Φερνάντο Σαβατέρ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 10 – 10 – 2004)
«Η ουτοπία είναι η βασική αρχή κάθε προόδου και η απόπειρα για ένα καλύτερο μέλλον».
(Ανατόλ Φρανς)
«Η ουτοπία πρωτοεμφανίστηκε στους νέους χρόνους ως μυθιστορία με θέμα μια ιδεώδη πολιτεία».
(«Ουτοπία και ιστορική πράξη», στο: Παναγιώτης Κονδύλης, Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία, εκδ. Στιγμή)
«Δεν καταλαβαίνω καν τι θα πει σκεπτόμενη μηχανή, δηλαδή κάτι που θα σκεπτόταν χωρίς να έχει πάθος, ηδονή, φαντασία, επιθυμία.»
(Κορνήλιος Καστοριάδης, σε συνέντευξη στο Βήμα – Νέες Εποχές, Κυριακή 17 – 12 – 1999)
