Το πλήθος στην πλατεία ανάστατο
Εμείς πάλι,
Λαχανιάζουμε από πόθο μέσα στ αντίσκηνο
-«Θα σ’ αγαπώ για πάντα» της λέω, «εσύ;»
Γελά
-«Μόνο για όσο διαρκέσει,
Η μυρωδιά του σπέρματός σου στο μουνί μου.»
Απ τα παράθυρα της Βουλής,
Εκτινάσσονται φλεγόμενοι πολιτευτές
Την αναζητώ παντού και ξαφνικά την βλέπω.
Γυμνή, όρθια πάνω σ’ ένα νέφος κατουρεί τα ΜΑΤ
Στη ματωμένη της παλάμη σφίγγει,
Τα κομμένα όργανα κάποιου τραπεζίτου
Κάτω απ’ τη μασχάλη έχει έναν κόκορα.
Το λάλημα του αλέκτορος σχίζει τη νύκτα
Απ’ το εκθαμβωτικό άνοιγμα,
Βάζει ο Θάνατος το χέρι του και παίρνει ανθρώπους.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
