ΠΟΛΙΤΗΣ Χ (ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ)
Ο πολίτης ίξ (Χ)
Ένα κράμα «φίξ».
Ένα πράμμα άστατο.
Σκέτο υποκατάστατο.
Έχει πέσει νυξ.
Κόπηκε ο βηξ.
«Ζόμπι» εργατάρες.
Σκάρτοι πατεράδες.
Θέμα Εθνικό.
Δημογραφικό.
Πρόβλημα καυτό.
Στην άκρη κι αυτό!
Πρώτα ο Πολίτης!
Σα να λέμε Αλήτης.
Καφέ «Η Ελλάς».
Ή κλαις, ή γελάς.
Απ’ την προκοπή,
Πήρε αποκοπή.
Ζει χωρίς δουλειά.
Τραβά τα μαλλιά.
Και οι μορφωμένοι;
Αποσβολωμένοι.
Τρέχουν να προλάβουν.
Τι να καταλάβουν!
Ό,τι ισχύει τώρα,
τούτη δω την ώρα,
αύριο έχει φύγει.
Τους πιάνουνε ρίγη.
Φώς, πού να φανεί.
Δε χωρά Φωνή.
Ετυμηγορία,
Η αδιαφορία.
Όλοι αδιαφορούν.
Ούτε που ακούν.
Το ποτάμι τρέχει.
Γι αυτούς, πέρα βρέχει.
Έρχετ’ άλλη νυξ.
Φούντωσ’ άλλος βήξ.
Των Καιρών Σημεία,
χωρίς νάχεις μία.
Ο καιρός της βίας.
Νέος Καζαμίας.
Τα είχαμε χύμα,
Αλλάζουμε βήμα.
Μία Κοινωνία
που δεν έχει μία,
όπως θέλεις σύρεται.
Τηλεκατευθύνεται.
Ψέμματα μιλάνε.
Το νου πιπιλάνε.
Ψάχνουν για δολώματα.
Γειά σας δικαιώματα (!)
Τους ρυθμούς βαράνε.
Αριθμούς μετράνε.
Άβουλα τα όντα.
Σκέτα προϊόντα.
Φτιάχνουνε ρεμάλια.
Βλέπεις μαύρα χάλια.
Πρόοδος σου λέει.
Η Ελλάδα κλαίει.
Η ιδιοκτησία,
Με κάθε θυσία
Θα κυνηγηθεί,
Μέχρι να χαθεί.
Οι μικροί θα σβήσουν.
Δε θα τους αφήσουν.
Πέφτει ο χειμώνας.
Ωραίος αιώνας!
Ελλάς: Κινδυνεύεις.
Μα, δεν το χωνεύεις.
Τελικά το ψέμμα,
Θα σου πιει το αίμα!…
Πειραιάς, Οκτώβριος 2001
Γεώργιος Βελλιανίτης
