Κοιμάται όπως τ’ αγέρι στα δεντρόφυλλα επάνω. Το χαμογελαστό κορίτσι που μ’ αγάπησε τόσο. Είναι ένα δειλινό γλυκό. Πάρε μου ο,τι θες. Μα μη μου πάρεις το γέλιο σου. Γέλα όμως μ’ αυτό το αδέξιο αγόρι που σ’ αγαπάει. Το αγόρι που όταν ανοίγει τα μάτια και όταν τα κλείνει. Όταν τα βήματά του φεύγουν και όταν γυρνάνε. Βλέπουν και ακολουθούν μόνο το γέλιο σου. Να μου πάρεις τον αέρα, το φως. Αλλά το γέλιο σου ποτέ. Το περιμένω όπως το λουλούδι την Άνοιξη. Δεν είναι εύκολο για όλους τους ανθρώπους η αναζήτηση μιας καινούργιας Αγαπης. Γιατί η Αγάπη δε γονατίζει, δεν ικετεύει. Μόνο κυριεύει. Πολλές φορές τη σκληρή Μοναξιά μας. Όμως δεν κάνω πίσω ώσπου αγκαλιά σίγουρη να βρω, Τρέχω πετάω και συνεχίζω να κυνηγάω όνειρα…
Ευχαριστούμε πολύ τον καθηγητή κοινωνιολογίας και ψυχολογίας κ. Δεμιτσάνη, που μας έδωσε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω έργο του.
