Το μοναστήρι του Αγίου Βλάση, βρίσκεται στα όρια του δημοτικού διαμερίσματος Δάφνης του Δήμου Αμαλιάδας. Το μεταβυζαντινό αυτό μοναστήρι χρονολογείται μεταξύ του 15ου και του 16ου αιώνα, καθώς δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πότε χτίστηκε.
Αρχικά το μοναστήρι ήταν ιδιοκτησίας του Αγίου Όρους και συγκεκριμένα της Μονής Δοχυαρρίου και μέχρι τη δεκαετία του 1950 υπήρχε και καλόγερος. Στη δεκαετία του 1960 η περιοχή αγοράστηκε από τον Αγροτικό Σύλλογο και ολόκληρη η περιοχή μαζί με το μοναστήρι μοιράστηκε στα μέλη του Συλλόγου.
Με τη πάροδο του χρόνου έγιναν πολλές καταστροφές και οι περίοικοι χρειάστηκε να επέμβουν οι ίδιοι για να σταθεί όρθιο το μοναστήρι που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του τόπου. Όσοι έχουν ασχοληθεί περισσότερο με την ιστορία του μοναστηριού λένε ότι η αρχική του μορφή δεν ήταν ίδια με αυτή που παρουσιάζεται σήμερα, όμως οι επεμβάσεις ήταν αναγκαίες για να μπορέσει να σωθεί αυτός ο ιερός χώρος που για πολλούς είναι θαυματουργός.
Από τις παρεμβάσεις που έγιναν παλαιότερα καταστράφηκαν αρκετές τοιχογραφίες που βρίσκονταν στη βόρεια πλευρά του, ωστόσο διασώζονται ακόμη και σήμερα αρκετές τοιχογραφίες στο ιερό του ναού. Προσπάθεια διατήρησης του μνημείου γίνεται και από Εταιρεία Φίλων Αρχαιοτήτων Δάφνης, ώστε να σωθούν και να αποκατασταθούν οι τοιχογραφίες, καθώς και επαφές με τις αρμόδιες αρχές για να γίνουν οι απαραίτητες επεμβάσεις στο δρόμο ώστε να είναι δυνατή η πρόσβαση.
Η Εταιρεία κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια και την παλιά πηγή που υπάρχει δίπλα στον Άγιο Βλάση.
Το μνημείο βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το Μυκηναϊκό νεκροταφείο της Δάφνης και με την αποκατάσταση του παλαιού μονοπατιού η απόσταση θα είναι μικρότερη του ενός χιλιόμετρου.
Η ανάπλαση του Αγίου Βλάση συμπεριλαμβάνεται στο τεχνικό πρόγραμμα έτους 2003 του Δήμου Αμαλιάδας με το ποσό των 30.000€ από το 3ο Κ.Π.Σ.
Η γιορτή του Αγίου είναι στις 11 Φεβρουαρίου.
Το κείμενο αυτό μας έστειλε ο Λεωνίδας Σ., τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Ο Αγιος Βλάσιος έχει κάνει πολλά θαύματα ενα το οποίο έχω ακούσει ειναι οτι σε αυτο το μοναστήρι ζούσε μια μοναχή η οποία περιποιούσε τον ναο με πολύ μεγάλο ζήλο.
κάποια στιγμή ενας βοσκός απο το χωρίο ¨”Μαρνάκη” παρενόχλησε σεξουαλικά την καλόγρια μετά απο αυτό η μοναχή προσευχήθηκε στην εικόνα του Αγίου ζητώντας του να φέρει αυτόν τον άνθρωπο δεμένο και να τον βασανήσει αν δεν γινόταν η χάρη της είπε πως θα έβαζε αγκάθια στην εικόνα του και θα την έκαιγε. το ίδιο βράδυ συγγεννής αυτού του ανθρώπου τον πήγαν στο μοναστήρι για να τον κάνει καλά ο ¨Αγιος τον άφησαν εκεί την νύχτα και λέγεται οτι σηκώθηκε ο ¨Αγιος και νε την μαγκούρα την οποία κρατάει τον βαζάνηζε μεχρι που πέθανε. τώρα δεν ξέρω αν ειναι αλήθεια ή μύθος.
ΝΑΙ,ΣΕ ΠΙΣΤΕΎΩ ΔΙΌΤΙ ΤΟ ΈΧΩ ΑΚΟΎΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΏ ΓΙΑΤΊ ΕΊΜΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΆΦΝΗ [ΔΑΜΙΖΑ]