Β) Τα Καταλανικά Πεδία
Οι βάρβαροι πλησιάζουν
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με την πάροδο του χρόνου μεγάλωσε πολύ. Σιγά-σιγά περιέλαβε στους κόλπους της ολόκληρη την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Ευρώπη. Κάποτε χωρίστηκε στη μέση. Το δυτικό κομμάτι κράτησε για πρωτεύουσά του τη Ρώμη και το ανατολικό κομμάτι έκανε πρωτεύουσά του το Βυζάντιο, όπου χτίστηκε η Κωνσταντινούπολη. Το ανατολικό αυτό κομμάτι περιέλαβε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Σιγά-σιγά έγινε μια πραγματικά ελληνική αυτοκρατορία που κράτησε 1.500 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού.
Στα σύνορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας της Δύσεως άρχισαν σιγά-σιγά να μαζεύονται και να δείχνουν απειλητικές διαθέσεις διάφοροι βαρβαρικοί λαοί, που ξεχύθηκαν στον χώρο της Ευρώπης ξεκινώντας από τα βορειοανατολικά. Οι Ρωμαίοι δεν μπόρεσαν να τους αντιμετωπίσουν. Οι βάρβαροι κατάφεραν να εισχωρήσουν και να εγκατασταθούν ειρηνικά στη Γαλατία, όπου ο κόσμος τους δέχτηκε χωρίς να «διαμαρτυρηθεί» ιδιαίτερα. Έτσι βρέθηκαν θρονιασμένοι σε ξένα χωράφια οι Βησιγότθοι και οι Φράγκοι.
Τον τρίτο όμως αιώνα μετά τη γέννηση του Χριστού τα πράγματα άλλαξαν. Η εισβολή τώρα δεν ήταν ειρηνική. Ήταν ένα κύμα που πλημμύρισε τα βόρεια σύνορα. Η ρωμαϊκή φρουρά του Ρήνου αντιστάθηκε πολύ καιρό. Έφτανε με γοργά βήματα ο τέταρτος αιώνας. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες κατάλαβαν πια ότι ο μεγάλος πόλεμος-αναμέτρηση με τους βαρβάρους πλησίαζε.
Μπήκε ο πέμπτος αιώνας. Βρισκόμαστε στα 406μ.Χ. Ένας πραγματικός κυκλώνας αρχίζει στην κεντρική Ευρώπη και ξεσπά στην Γαλατία. Εισβολείς καταφθάνουν συνέχεια από την περιοχή των Βαλκανίων, από τις χώρες ανάμεσα στον Δούναβη και την Αδριατική. Οι λαοί αυτοί φεύγουν από τις εστίες τους αναζητώντας μια νέα πατρίδα. Φεύγουν από τα μέρη που κατοικούσαν κυνηγημένοι από τους Ούννους, που είχαν πλημμυρίσει την Ουγγαρία, την Μολδαβία και την νότια Ρωσία.
Άμεσο αποτέλεσμα αυτών των μετακινήσεων και εισβολών των βαρβάρων ήταν η αναρχία και η αποτείχιση της γαλατικής επαρχίας. Πλησίαζε τώρα η στιγμή που έπρεπε με κάθε τρόπο να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των ρωμαϊκών συνόρων. Οι ασιατικές ορδές που ξεχύθηκαν στην κεντρική Ευρώπη έπρεπε οπωσδήποτε να νικηθούν. Αλλιώς η ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα διαλυόταν.
Μια σκηνή από την τρομακτική σύγκρουση στα Καταλανικά Πεδία
Οι Ούννοι
Πώς όμως ξέσπασε αυτή η θύελλα; Από πού ξεφύτρωσαν οι Ούννοι, που απειλούν την ρωμαϊκή κυριαρχία; Ξεκίνησαν από τα βάθη της Ασίας, από την άκρη δηλαδή του τότε γνωστού κόσμου. Νομάδες της κίτρινης φυλής, ακούραστοι καβαλαρέοι, τρέχουν μερόνυχτα και πολεμούν γιατί αγαπούν τον πόλεμο και όχι γιατί κινδυνεύει η πατρίδα τους. Αφού πολέμησαν πρώτα τους Κινέζους, έστρεψαν τώρα την οργή τους ενάντια στην Ευρώπη.
Οι Κινέζοι συγγραφείς μας μιλούν για τους φοβερούς αυτούς πολεμιστές, τους Ούννους. Εκατό περίπου χρόνια πριν, το 316μ.Χ., είχαν περικυκλώσει μια μεγάλη κινεζική πόλη και όταν είδαν πως δεν μπορούσαν να την πάρουν, τότε το ιππικό τους άρχισε να γυρνάει χωρίς σταματημό γύρω από τα τείχη μέχρις ότου ο πληθυσμός από φόβο και από πείνα παραδόθηκε.
Από τότε πέρασαν κάμποσα χρόνια. Μερικές φυλές Ούννων προχώρησαν προς τα δυτικά και έφτασαν στην Ευρώπη. Έτσι η Δύση ένιωσε ξαφνικά να περισφίγγεται από τον νέο αυτό κίνδυνο.
Οι Κινέζοι χρονογράφοι μας περιγράφουν λεπτομερώς τους Ούννους: Κεφάλι με ακανόνιστες αναλογίες, μεγάλο πρόσωπο, ξεπεταγμένα μάγουλα, πλατιά μύτη, μάτια σφιχτά με βλοσυρό βλέμμα, μουστάκια που πέφτουν προς τα κάτω, γενάκι από σκληρές τρίχες που σκεπάζουν το πηγούνι, κεφάλι ξυρισμένο με μια τούφα μόνο από μαλλιά.
Όπως έγραψε ένας λατίνος χρονογράφος, ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, «όταν ανέβαιναν στη σέλλα νόμιζε κανείς πως ήταν καρφωμένοι επάνω στα μικρά τους άλογα». Περνούσαν τη μισή ζωή τους καβάλα στο άλογο και ποτέ δεν πολέμησαν πεζοί. Δεν ήξεραν τι θα πει πεζικό. Η άγρια εμφάνιση και τα μυτερά ακόντιά τους ήταν ο φόβος και ο τρόμος των εχθρών. Ο ίδιος λατίνος χρονογράφος έγραψε: «Μόλις συναντήσουν κάποια ισχυρή αντίσταση, σκορπάνε αλλά ξαναγυρνάνε αμέσως με την ίδια ταχύτητα, ανατρέποντας τα πάντα. Δεν χάνουν ποτέ τον στόχο τους. Πετούν ακόντια και ισοπεδώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί στα φοβερά αυτά ακόντια με τις κοκάλινες μύτες που είναι πιο δυνατές και από το σίδερο».
Οι Ούννοι είχαν δύο ειδών ιππικό: το ελαφρύ και το βαρύ. Το ελαφρύ αποτελούνταν από τους ακοντιστές και το βαρύ από τους πολεμιστές με ασπίδες, με δόρατα και με πανοπλίες. Αυτοί οι φοβεροί καβαλάρηδες σάρωναν ολόκληρη την Ασία και την Ευρώπη σαν μια τρομερή καταιγίδα, που ήρθε και έφυγε γράφοντας την πιο ματωμένη σελίδα της ιστορίας.
Οι βάρβαροι ξεχύθηκαν σ' ολόκληρη την Ευρώπη
Το όνειρο του Αττίλα ήταν να καταστρέψει την Ρώμη. Οι Ούννοι κατάφεραν κάτω από την αρχηγία του να μπουν σε πολλές ρωμαϊκές πόλεις και να σκορπίσουν τον όλεθρο και την καταστροφή.
Ο Αττίλας και ο Αέτιος
Στα 375μ.Χ. οι Ούννοι πέρασαν τον ποταμό Βόλγα, που βρίσκεται στη σημερινή Ρωσία, και ξεχύθηκαν στις πεδιάδες της Ουγγαρίας, όπου μπορούσαν να βόσκουν τα άλογά τους. Με τις εκστρατείες που έκαναν λήστευαν τους πληθυσμούς. Το Βυζάντιο αναγκάστηκε να τους πληρώνει φόρους για να κρατά σχετικά ασφαλή τα σύνορά του. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πως οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας ανάμεσα στους Ρωμαίους και τους Ούννους, πρέπει να δούμε ποιοι ήταν οι δύο πραγματικοί πρωταγωνιστές-αντίπαλοι αυτής της μάχης και να καταλάβουμε τον χαρακτήρα τους. Πρόκειται για τον Αττίλα και για τον Αέτιο.
Όλοι οι χριστιανοί συγγραφείς της εποχής ονόμαζαν τον Αττίλα «οργή του Θεού», τον θεωρούσαν σαν μια θεομηνία και συμφορά, σαν μάστιγα που τους έστειλε ο Θεός για να τους δοκιμάσει και να τους ελέγξει για τις αμαρτίες τους. Ο Αττίλας έγινε ο μόνος βασιλιάς των Ούννων από τη στιγμή που σκότωσε τον αδελφό του για να τον βγάλει από τη μέση ως ανταπαιτητή-διεκδικητή του θρόνου και της αρχηγίας των Ούννων. Γύρω του συγκέντρωσε μια πραγματική βασιλική αυλή. Το ξύλινο παλάτι του στην Ουγγαρία ήταν πλουσιότατο. Εκεί δέχονταν τους ρωμαίους πρεσβευτές. Εκεί τους φιλοξενούσε με χρυσά και αργυρά σκεύη, με μουσικούς και αυλικούς, όπως οι πραγματικοί μεγάλοι «πρίγκιπες»-ηγέτες της εποχής. Ο ίδιος όμως ο Αττίλας δεν φορούσε όπως η ακολουθία του φανταχτερά ρούχα, αλλά τον παραδοσιακό χιτώνα του λαού του, δεν έτρωγε μέσα σε χρυσά πιάτα αλλά σε ξύλινες γαβάθες. Ήξερε πολύ καλά τους πολιτικούς και διπλωματικούς τρόπους των δυτικών και των βυζαντινών. Ήξερε τι ήθελε - και ήθελε μόνο ένα πράγμα: να γίνει κυρίαρχος του κόσμου.
Πολεμιστές φραγκικών φυλών με διάφορες ενδυμασίες και διάφορα όπλα.
Γαλατικό πολεμικό άρμα.
