Είναι λευκή, κατάξανθη, με μελιά μάτια, ψηλόλιγνη κορμοστασιά, και όλο νάζι. Το πρωί ξυπνάει από τα πουλιά που παίζουν στον κήπο της, τίποτε άλλο δεν μπορεί να χαλάσει το πρωινό της. Οι μοσχοβολιές από τα λουλούδια χτυπάνε κι αυτές την αυγή τα παράθυρά της...

Όλοι έχουν δικαίωμα στην αλλαγή... Η βασίλισσα που έγινε άγγελος... Όταν γεννήθηκε η μικρή πριγκίπισσα Λυδία όλοι την κοίταζαν παράξενα, δύο τεράστια μάτια ήταν όλο το πρόσωπό της. Ένα φως φάνηκε σαν άρχισε να γελά στο μέτωπό της...

Μια μικρή πεταλούδα πέταγε στο πυκνό δάσος, αχ μου έπεσε το ροζ γοβάκι μου, και μου στραπατσαρίστηκε λίγο η μωβ βουλίτσα μου, πω πω τι περίεργα που είναι εδώ...

Θα ήθελα να είχα μπογιά να ζωγράφιζα τον κόσμο με χρώματα, να έφτιαχνα γαλάζιες θάλασσες πάνω στις γκρι, να έφτιαχνα σύννεφα σε όλα τα σχέδια, από προβατάκια, από λουλούδια, από όνειρα παιδικά, από αναμνήσεις της γιαγιάς δίπλα...

Ουπς μου πατήσατε την ουρίτσα μου, εεεεε, προσέχτε, καλέ τι γίνεται, μα για όνομα του θεού που πάνε αυτά όλα μαζί; Παίζανε τα παιδάκια στην αυλή του σχολείου, ούτε που είδαν μια ηλιαχτίδα σπασμένη και πεσμένη...