Αίγυπτος, 18ος αιώνας π.Χ.
Η χώρα διάγει μια περίοδο συγκρούσεων και ολέθρου! Μοιρασμένη στα δύο και παραδομένη σε εσωτερικές συγκρούσεις, διοικείται από δύο Φαραώ που ο ένας επιβουλεύεται τον θρόνο και την επικράτεια του άλλου. Κεφαλή της Άνω Αιγύπτου είναι ο Φαραώ Μαμώς. Όγδοος κατά σειρά με αυτό το όνομα και μακρά ο πιο αδύναμος μιας παρηκμασμένης και κλυδωνιζόμενης δυναστείας βασιλέων-θεών.
Αμέσως επόμενος στην τάξη αλλά και στα πλούτη, μετά τον Φαραώ, είναι ο κυβερνήτης των είκοσι δύο νομών της Άνω Αιγύπτου, ο Ιντέφ. Ο ισχυρότατος και άσπλαχνος αυτός άντρας έχει μια μοναχοκόρη, την Λοστρίς…
…
Η Λοστρίς ήταν δεκατεσσάρων χρονών. Ο Νείλος άρχισε να πλημμυρίζει, εκείνη τη χρονιά, ακριβώς την ίδια μέρα που ανέτειλε για πρώτη φορά στη ζωή του κοριτσιού το κόκκινο γυναικείο φεγγάρι της· μια σύμπτωση που οι ιερείς της Χάπι είχαν εκλάβει ως άκρως σημαδιακή. Το όνομα Λοστρίς, με το οποίο αντικατέστησαν τότε το παιδικό της, σημαίνει “Κόρη των Υδάτων”.
Θυμάμαι πολύ καθαρά την εικόνα της, εκείνης της μέρας. Θα γινόταν ακόμη πιο όμορφη όσο θα περνούσαν τα χρόνια, θ’ αποκτούσε βασιλική θωριά και παράστημα, αλλά ποτέ ξανά δε θα ακτινοβολούσε με την ξεχωριστή λάμψη της παρθενικής θηλυκότητάς της.
…
Η όμορφη θυγατέρα του κυβερνήτη, όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της -ανεξαρτήτως θέσεως και περιουσίας- ερωτεύτηκε. Άνοιξε την καρδιά της και μέσα της έκλεισε τον Τάνους.
Ο Τάνους είναι γιος ενός από τους σημαντικότερους ευγενείς της Αιγύπτου, ο οποίος όμως -πριν αποδημήσει εις κύριον- είχε χάσει όλη του την περιουσία, όχι όμως από δική του υπαιτιότητα. Έτσι ο γιος έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν την αναρρίχηση του στις τάξεις των επιφανών Αιγυπτίων. Προς το παρόν -σε πολύ νερά ηλικία πράγματι, πριν κλείσει τα είκοσι του χρόνια- είναι διοικητής ενός τμήματος της επίλεκτης φρουράς του Φαραώ.
Η Λοστρίς και ο Τάνους μεγάλωσαν μαζί. Κάποια στιγμή ο συγχρωτισμός εξελίχθηκε σε φιλία και εκείνη με τη σειρά της μεταμορφώθηκε σε ένα φλογερό και βαθύ έρωτα…
…
Πρώτη ξεκίνησε η Λοστρίς. “Είσαι ο ήλιος μου”, ψιθύρισε. “Η μέρα μου είναι μαύρη χωρίς εσένα”.
“Είσαι ο Νείλος στην καρδιά μου”, της απάντησε σιγανά ο Τάνους. “Τα νερά της αγάπης σου ποτίζουν την ψυχή μου”.
“Είσαι ο άντρας μου, σ’ αυτό τον κόσμο και σ’ όλους όσοι θα υπάρξουν”.
“Είσαι η γυναίκα μου και δένομαι με όρκο στην αγάπη μας. Σου ορκίζομαι στην ανάσα και στο αίμα του Ώρου”. Ο Τάνους μίλησε αργά και δυνατά κι η φωνή του αντήχησε στους πέτρινους τοίχους.
“Δένομαι στον όρκο σου και σ’ τον ανταποδίδω”, αποκρίθηκε η Λοστρίς. “Κανένας δε θα μπει ποτέ ανάμεσα μας. Τίποτα δε θα μας χωρίσει. Θα είμαστε ένα για πάντα”.
…
Και όντως ήταν ένα για πάντα αλλά μόνο στο συναισθηματικό επίπεδο. Τα σώματα τους τα διαφέντευαν άλλοι με πρώτον απ’ όλους τον πατέρα της κοπέλας. Ο κυβερνήτης Ιντέφ, είχε επενδύσει πολλά στην ύπαρξη της μοναχοκόρης του και γι’ αυτό είχε επιφορτίσει με την φροντίδα-φύλαξή της τον πιο ικανό δούλο του. Τον Τάιτα…
…
Μπορεί, λοιπόν, να μην είμαι πια το αγαπημένο παιχνιδάκι του αφέντη μου, αλλά αξίζω γι’ αυτόν πολλά σε άλλους τομείς. Είμαι γιατρός και ζωγράφος του, μουσικός και γραφέας, αρχιτέκτονας και βιβλιοθηκάριος, σύμβουλος κι έμπιστός του, φρουρός και κηδεμόνας της κόρης του. δεν είμαι τόσο αφελής για να πιστέψω ότι μ’ εμπιστεύεται ή με αγαπάει, αλλά νομίζω ότι έχει συμβεί κι αυτό μερικές φορές στον ελάχιστο βαθμό που είναι ικανός ο άρχοντας Ιντέφ να αισθανθεί οτιδήποτε θετικό. Γι’ αυτό κι η Λοστρίς ήθελε να του μιλήσω εγώ για λογαριασμό της.
Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει τον άρχοντα Ιντέφ σε σχέση με τη μοναχοκόρη του είναι το πως θα διατηρήσει υψηλή την αξία της στο νυφοπάζαρο. Όλα τα άλλα τα έχει φορτώσει σ’ εμένα.
…
Ο πολυτάλαντος, πανέξυπνος και πολυμήχανος ευνούχος, αγαπούσε τον Τάνους και λάτρευε την Λοστρίς. Τι μπορούσε όμως να κάνει ένας δούλος μπροστά στην θέληση του αφέντη του και σε εκείνη του Φαραώ; Ο απόλυτος κύριος της Άνω Αιγύπτου θαμπώθηκε από την ομορφιά της Λοστρίς. Έχοντας στο μυαλό του να βρει την πιο όμορφη παρθένα του κράτους του, για να αποκτήσει μαζί της τον πολυπόθητο γιο, ήταν επόμενο να επιλέξει εκείνην γι’ αυτόν τον ρόλο.
Η Λοστρίς έγινε -με συνοπτικές διαδικασίες- η νέα σύζυγος του Μαμώς, ενώ στον Τάνους ανατέθηκε μια σχεδόν αδύνατη για τα ανθρώπινα μέτρα αποστολή…
…
“Τάνους, άρχοντα Χαράμπ, σου αναθέτω την αποστολή να εξαλείψεις από το Άνω Βασίλειο όλες τις ληστρικές συμμορίες που τρομοκρατούν τη χώρα. Μέσα σε δυο χρόνια να έχεις αποκαταστήσει την τάξη και το νόμο στην Αίγυπτο. Είθε να μη με απογοητεύσεις”.
…
Έτσι ενώ οι δύο ψυχές παρέμειναν ενωμένες, τα δύο κορμιά χωρίστηκαν -για μεγάλο χρονικό διάστημα- και τράβηξε το καθένα την δική του προσωπική πορεία. Τα χρόνια που ακολούθησαν η Λοστρίς γέννησε τον διάδοχο του θρόνου και ο Τάνους ανήλθε στα υψηλότατα σκαλοπάτια της στρατιωτικής κλίμακας.
Όσο για την Άνω Αίγυπτο; Εκείνη κατακτήθηκε από μια σκληροτράχηλη φυλή, τους Υξώς, οι οποίοι προηγουμένως είχαν θέσει κάτω από τα άρματα και τα σπαθιά τους την Κάτω Αίγυπτο. Η βασιλική οικογένεια μαζί με τα τμήματα του στρατού που επιβίωσαν και ένα κομμάτι του λαού, εγκατέλειψε την χώρα και κατέφυγε στις εσχατιές του Νότου. Εκεί θα αναδιοργανωνόταν και θα επέστρεφε το συντομότερο δυνατό στα πάτρια εδάφη για να τα ελευθερώσει. Είκοσι ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η εξορία!
Νομίζω όμως ότι σας φανέρωσα αρκετά. Ολόκληρη την ιστορία, από την γέννηση του μεγάλου έρωτα μέχρι την επιστροφή στην Αίγυπτο, θα την απολαύσετε στο «Ο θεός ποταμός», του Γουίλμπουρ Σμιθ. Ένα μαγευτικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell, τον Οκτώβριο του 1993. Πρόκειται για το πρώτο μέλος της σειράς «Στη χώρα των Φαραώ», μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα από τη Γωγώ Αρβανίτη.
Ο ταλαντούχος και πολυγραφότατος συγγραφέας έχει δημιουργήσει έναν συγκλονιστικό μυθιστορηματικό κόσμο που σε συναρπάζει από τα πρώτα κιόλας βήματα σου σε αυτόν. Οι χαρακτήρες του είναι εξαιρετικά σκιαγραφημένοι και καλύπτουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης παρουσίας. Ξεχωριστή θέση ανάμεσα τους έχει φυσικά ο Τάιτα… ένας απίστευτα ευρηματικός άνθρωπος που κινεί τα νήματα υπογείως μεν αλλά με εξαιρετική μαεστρία και λαμπρά αποτελέσματα. Είναι ένας και μοναδικός!
Οι εικόνες που ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου αφήνουν τον αναγνώστη του άφωνο και τον υφαρπάζουν ολοκληρωτικά από την πραγματικότητα οδηγώντας τον όλο και περισσότερο μέσα στον μύθο. Θεωρώ ότι το «Ο θεός ποταμός» είναι το καλύτερο βιβλίο του συγγραφέα. Καταλαβαίνετε ότι αφού όλα του τα βιβλία είναι εξαιρετικά, σε τι επίπεδα βρίσκεται το εν λόγω ανάγνωσμα. Ο θεός ποταμός, ποίημα. Ο Τάιτα, έρωτας και ο Γουίλμπουρ Σμιθ λατρεία! Απλά απολαύστε το! Είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
[grbk https://www.greekbooks.gr/wilbur-smith-goilbor-smith.person%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Αρχαία Αίγυπτος. Η Χώρα των Φαραώ. Ένας κόσμος χτισμένος από χρυσάφι. Ένας θρύλος που τον γκρέμισε η απληστία… Τώρα η Κοιλάδα των Βασιλέων ρημάζει από τον πόλεμο και στραγγίζει από το ζωογόνο αίμα της, καθώς ανάξιοι άνθρωποι κληρονομούν το ανεκτίμητο στέμμα.
Θήβες. Η πόλη γιορτάζει τον θεό Όσιρι. Οι πιστοί υπήκοοι του Φαραώ έχουν συγκεντρωθεί για να τιμήσουν τον ηγέτη τους. Αλλά, ο Τάιτα, ένας εξαιρετικά ευφυής ευνούχος σκλάβος, τον βλέπει απλώς σαν ένα σύμβολο της παρακμής του βασιλείου. Στο πλευρό του στέκονται οι δύο νεαροί προστατευόμενοί του: η όμορφη Λοστρίς, κόρη του άρχοντα Ιντέφ, κι ο Τάνους, ένας θαρραλέος αξιωματικός του στρατού.
Οι τρεις τους μοιράζονται ένα όνειρο. Να ξαναδώσουν στη χώρα του Νείλου τη χαμένη αίγλη και το μεγαλείο της. Αλλά ανάμεσα σ’αυτούς και το στόχο τους ορθώνεται ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο: ο πανίσχυρος και δόλιος Ιντέφ, που από τα παρασκήνια ελέγχει όλη την Αίγυπτο…
