Εκδόσεις Εις Εαυτόν, 2017
Σελ. 282
Ο συγγραφέας Στέλιος Αντωνιάδης, ένας προσοντούχος γιατρός καθηγητής παιδιατρικής, πιστεύει απόλυτα στην αξία της τέχνης για τη διαμόρφωση της παιδείας των νέων, αλλά ακόμα και των μεγαλύτερων σε ηλικία. Η τέχνη στο σπίτι, στο σχολείο όπως και σε δημόσιους χώρους καλλιεργεί τον πολίτη και συμβάλλει στην εκλέπτυνση του γούστου του. Η τέχνη δεν αξίζει τίποτε, αν δεν μπορεί να αφυπνίσει τον στοχασμό και την σκέψη.
Όλες οι τέχνες είναι ερμηνευτικές, είτε προσπαθούν να ανιχνεύσουν τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις, τους ήχους, τους όγκους, τα χρώματα, την κίνηση, την έκφραση της φωνής. Στο θέατρο κυρίως συναντώνται πολλά ερμηνευτικά προβλήματα διότι είναι σύνθεση κωδίκων, μιμητικών, σωματικών, λογοτεχνικών, εικαστικών, μουσικών.
Κατά τον Πλάτωνα, όλες οι τέχνες είναι ποιήσεις, όχι βέβαια ποιήματα, αλλά δημιουργίες εκ του μηδενός, νέες ανύπαρκτες, ανείπωτες, ανήκουστες, άπιαστες μορφές. Η δράση είναι ενέργεια, η πράξη ενέργεια με ήθος (καλό ή κακό, εγκληματικό ή φιλάνθρωπο), η ποίηση είναι, λέει πάλι ο Πλάτων, «πορεία από το μη ον στο ον». Πρώτα μαθαίνεις τα χρώματα, τις μείξεις, την παλέτα και μελετάς τους κλασικούς, το σχέδιο και την αντοχή των υλικών και μετά τολμάς να βάλεις στον καμβά τις δικές σου φόρμες με τους δικούς σου συμβολισμούς.
Είναι δυνατόν να γράψεις ποίηση χωρίς γνώση της γλώσσας και γνώση της ιστορίας του ποιητικού φαινομένου διαχρονικά; Η ζωγραφική είναι δομές χρωματικών ρυθμών, η γλυπτική δομές όγκων εν χώρω. Η ποίηση δομές λεκτικών ρυθμών. Ο κινηματογράφος είναι δομές διαδοχικών κινούμενων εικόνων. Η λογοτεχνία και η ποίηση γίνεται με λέξεις, όχι με ιδέες. Και η ζωγραφική με χρώματα. Ζωγραφική είναι η μουσική των χρωμάτων. Γι’ αυτό ζωγραφική δεν γίνεται με λέξεις.
Κάθε τεχνίτης, μάστορας και τα μέσα του. Μαστοριά και ρητορική δεξιοτεχνία εκεί που χρειάζεται δομή, ακολουθία, εντάσεις, στροφές και στάσεις, γάμοι τρικούβερτων χρωμάτων, όγκων, λεκτικών συνταγμάτων. Ένας τέτοιος δεξιοτέχνης μάστορας είναι και ο πολυτάλαντος ιατρός – ποιητής – επιστημονικός συγγραφέας Στέλιος Αντωνιάδης.
Σκοπός του βιβλίου «Κριτική» είναι να φέρει τον αναγνώστη σε επαφή με συγγραφείς θεατρικών έργων, σύγχρονων και κλασικών, που αποτελούν τα μεγαλύτερα ονόματα στον κόσμο της θεατρικής λογοτεχνίας, κριτικές αξιόλογων βιβλίων, κριτικά λογοτεχνικά δοκίμια, εικαστικά κείμενα και κάποια κείμενα για κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Στέλιος Αντωνιάδης είναι σπουδαίος άνθρωπος της διανόησης και της τέχνης, καλλιτέχνης με δεκάδες πρόσωπα, συγγραφέας δοκιμίων, ποιητής, παιδίατρος, φιλόσοφος, κριτικός βιβλίου, θεάτρου, κινηματογράφου, εικαστικών εκθέσεων, φιλότεχνος, ταξιδιώτης, έχει ζήσει σε τέσσερις χώρες και πάνω από όλα είναι μια δυνατή, ειλικρινής και τολμηρή φωνή.
Ο Στέλιος Αντωνιάδης είναι ένας ζωγράφος της ποίησης, της υποβολής, της σιωπής. Στα κείμενά του κυριαρχούν τα εσωτερικά. Το φως δισεισδύει σε αυτούς τους κλειστούς χώρους αθόρυβα, από μυστικούς δρόμους και απρόβλεπτα ανοίγματα, χαϊδεύοντας τους τοίχους, ανασύροντας τα αντικείμενα από τη σιωπή τους, τυλίγοντας τις μορφές με το μαγνάδι της ατμόσφαιρας, δημιουργώντας ένα κλίμα μυσταγωγίας, που ταιριάζει στα αγαπημένα του θέματα: θέατρο, κινηματογράφο, βιβλίο και ζωγραφική.
Έχει το χάρισμα να παρατηρεί το αντικείμενό του, πολυπρισματικά και να μοιράζεται τα συμπεράσματά του με την ίδια απέχθεια στο απόλυτο. Αποτυπώνει με έναν υποδόροιο και ταυτοχρόνως εξαιρετικά ζωντανό τρόπο τη μακρόχρονη εμπειρία στο θέατρο, στο βιβλίο, στο κινηματογράφο και στα εικαστικά. Τα κείμενά του είναι ζωντανά και άμεσα.
Όλες του οι ωραίες στιγμές που τον Στέλιο Αντωνιάδη στο θέατρο, στο βιβλίο, στον κινηματογράφο και στις εκθέσεις ζωγραφικής συναντήθηκαν, ζυμώθηκαν, έδωσαν έμπνευση, εκφράστηκαν. To ωραίο μια συνεχώς εξελισσόμενη πραγματικότητα: καλλιτεχνική έκφραση, ερωτική έμπνευση, θέση και αντίθεση, δρόμος για την ελευθερία και την αυτογνωσία. «Ο άνθρωπος αξίζει να ζει, να βλέπει το καθαυτό ωραίο», λέει στο Συμπόσιο, ο Πλάτωνας.
Η ματιά του συγγραφέα είναι αισιόδοξη και προοδευτική, αφού το βάθος του ουρανού ό,τι κι αν έχει συμβεί παραμένει κόκκινο.
«Παλεύει» με τις λέξεις, προσπαθεί να είναι σωστές οι φράσεις του, χωρίς υπονοούμενα και υπεκφυγές. Οι φράσεις του είναι γεμάτες σύμβολα, εικόνες και ρυθμούς. Το γενικό του πνεύμα είναι η άκρα εξοικονόμηση όχι μόνο στο επίπεδο της έκτασης (από το λίγο στο ελάχιστο) αλλά και στο πεδίο της έκφρασης, όπου κυριαρχεί η μέθοδος του αποστάγματος.
Πολλά κείμενα, διαφορετικά μεταξύ τους σε θεματολογία, έχοντας ωστόσο κοινό παρανομαστή τον άνθρωπο, τις σχέσεις, τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, την αποκτήνωση του ανθρώπου, τον άνθρωπο που πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, τον φόβο του θανάτου, την φθορά, την ζήλια, τον φθόνο, το βάρος του χρόνου, την ομοφυλοφιλία, ένα ανεπιθύμητο γάμο, το σεξ και τις διαστροφές του, την κατάχρηση εξουσίας, την τρίτη ηλικία, τις μονομανίες των γονέων, την σύγχρονη ζωή,την μοναξιά, τον έρωτα, την αγάπη, την ελπίδα, την ενοχή, την συν-ύπαρξη, τις φιλίες, την ματαιότητα, την προδοσία κ.α.
Με γραφή ρυθμική, μελωδική, στα σύνορα της πεζογραφίας και της μοντέρνας ποίησης, ο Στέλιος Αντωνιάδης μεταδίδει μέσα από το χαρτί την ατμόσφαιρα του χώρου και του χρόνου, που μας περιγράφει κάθε φορά.
Το βιβλίο «Κριτική» προσφέρει μια πανοραμική άποψη του θεάτρου, της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου και της ζωγραφικής και συγχρόνως περιλαμβάνει πρωτότυπες και οξυδερκέστατες αναλύσεις θεμάτων που ανήκουν στον χώρο τους. Αυτή η διπλή επιτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι είναι γραμμένο από τον πλέον αρμόδιο, έναν άνθρωπο που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική ευρυμάθεια και οποίος γνώρισε εκ των έσω πολλά κυρίως για το θέατρο. Ένα στοχαστικό φιλοσόφημα, ένα προσιτό εικαστικό και φιλοσοφικό κολάζ με μοναδική συνοχή. Ο συγγραφέας-ποιητής έχει στόχο όχι να πείσει, όχι να διδάξει, αλλά, αντίθετα, να γεφυρώσει χάσματα. Δεν φοβάται ούτε την βεβαιότητα αλλά ούτε και την αυτ-αμφισβήτηση.
Ο Στέλιος Αντωνιάδης καλεί τον αναγνώστη να ξαναπάρει με υπομονή από την αρχή τον δρόμο που έχει διανυθεί, να ανακαλύψει ίχνη, να βρει ενδείξεις, αποτσίγαρα και αποτυπώματα, για να αποκαταστήσει την ιστορία του θεάτρου, του βιβλίου, του κινηματογράφου και της ζωγραφικής. Επιβάλλει τη δική του ματιά. Αρνείται να κλείνει τα μάτια, προσκαλεί την πολυφωνία. Ανοίγοντας όμως τα μάτια διάπλατα. Προτρέπει τον αναγνώστη να προσέξει τα μικρά που έχουν τη σημασία τους, που αποτελούν την πυξίδα της διαδρομής του και απ’ το μικρό να φτάσει στο μεγαλύτερο κι έτσι να αποκτά νόημα η ζωή του.
Το βιβλίο «Κριτική» επέχει και τον ρόλο μιας κιβωτού, η οποία διασώζει για τη φυλή των αναγνωστών τη λογοτεχνική, την ποιητική, την θεατρική και εικαστική φαντασμαγορία, σαρώνοντάς τες κατευθείαν ή διαθλαστικά…
Ο Στέλιος Αντωνιάδης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικεύτηκε στην Παιδιατρική και εκπόνησε τη Διδακτορική του Διατριβή (Άριστα) στην Α’ Παιδιατρική Κλινική του Παν/μίου Αθηνών. Εξειδικεύτηκε στην Παιδιατρική Καρδιολογία στο Παν/μιακό Νοσ/μείο Παίδων Great Ormond Street του Λονδίνου, καθώς και στα Children΄s Hospital του Παν/μίου Harvard και Columbia Presbyterian Hospital του Παν/μίου Columbia ΗΠΑ. Στην Ελλάδα εργάστηκε ως Επιμελητής στην Παιδοκαρδιολογική Κλινική του Νοσ/μείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», στο Νοσ/μείο «Υγεία» και συνεργάστηκε με όλα τα Μαιευτήρια της Αθήνας, ως Σύμβουλος Παιδοκαρδιολογίας. Είναι Καθηγητής στην Ανώτατη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Διευθυντής Παιδοκαρδιολογικού Τμήματος, τ. Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου, τ. Αντιπρόεδρος, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικής Καρδιολογίας, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών.
Έγραψε το πρώτο και μοναδικό βιβλίο «Παιδιατρικής Καρδιολογίας» που γράφτηκε από Έλληνα γιατρό στην Ελλάδα. Έγραψε 15 βιβλία και 10 κεφάλαια σε βιβλία. Τρία από τα βιβλία του διδάσκονται τα τελευταία 25 χρόνια στην ανωτάτη εκπαίδευση. Το ερευνητικό-επιστημονικό έργο του αποτελείται από περισσότερες των 350 επιστημονικές εργασίες και άρθρα που δημοσιεύτηκαν στα πλέον έγκυρα επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού και ανακοινώθηκαν στα πιο σημαντικά διεθνή και ελληνικά συνέδρια. Είναι Διευθυντής Σύνταξης του επιστημονικού περιοδικού «Παιδιατρική» καθώς και του Ιατρολογοτεχνικού περιοδικού «Κασταλία». Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές «Στιγμογραφήματα Ι, ΙΙ και ΙΙΙ», το δοκίμιο «Στιγμοσκέψεις», τη λογοτεχνία «Κωνσταντινούπολη η πόλη που με ακολουθεί», τη φιλοσοφία «Δοξογράφημα». Γράφει κριτική θεάτρου στο “mytheatro.gr“ και σε ειδική στήλη στην εφημερίδα «Ο Πολίτης». Επίσης γράφει κριτική κινηματογράφου, βιβλίων, εικαστικών εκθέσεων. ‘Έχει τιμηθεί με βραβεία, διπλώματα και δύο χρυσά μετάλλια.
