Ο νεαρός Γκρίμπο μαζί με τον δάσκαλο και φίλο του Ντούρλιμπ, είναι δύο περιπλανώμενοι απατεωνίσκοι που βγάζουν τα προς το ζην με κάθε μη έντιμο τρόπο που μπορούν να σκεφτούν και να εκτελέσουν. Ο Αββάς του Μπρίνκντουμ, μέγας μπαγαπόντης και ο ίδιος, τους έχει προσφέρει -με το αζημίωτο- μία καλύβα στα βουνά του Ούλπενς ώστε να μπορέσουν εκεί να ξεχειμωνιάσουν, προστατευμένοι από το δριμύ ψύχος που επικρατεί στην περιοχή. Την ημέρα, δε, που ξεκινά η ιστορία μας, είναι λες και ο Θεός βάλθηκε να ασπρίσει όλο τον κόσμο. Τα πάντα έχουν καλυφθεί με ένα παχύ στρώμα χιονιού.
Όσο παγωνιά και αν κάνει όμως, πρέπει κάτι να φάνε. Γι’ αυτό, ο Γκρίμπο που είναι πραγματικός δεξιοτέχνης στην τοξοβολία, εγκατέλειψε την ζεστασιά της καλύβας και βγήκε να κυνηγήσει κάποιο ζώο για να χορτάσουν την πείνα τους. Πράγματι, η θεά του κυνηγιού στάθηκε ευνοϊκή απέναντι του, και έτσι η αναζήτηση βρώσιμου στόχου ευοδώθηκε με δύο τροφαντά κουνέλια. Γυρνώντας από το κυνήγι, λίγο μακρύτερα από το “σπιτικό” τους, ο Γκρίμπο βρήκε ένα νεκρό άντρα πεσμένο στο χιόνι. Αμέσως έτρεξε να ειδοποιήσει τον φίλο του, ώστε μαζί να εξετάσουν-αντιμετωπίσουν την έκτακτη κατάσταση. Οπλισμένοι, ο ένας με το τόξο και ο άλλος με ένα σπαθί, κίνησαν για το σημείο που βρισκόταν το άψυχο κορμί του άγνωστου άντρα.
Παρατηρώντας τον νεκρό, ο Ντούρλιμπ, είδε ότι ήταν ντυμένος με ενδυμασία ιππότη ευγενικής καταγωγής και συμπέρανε ότι μάλλον τον σκότωσε το κρύο, αφού στο σώμα του δεν είχε εμφανή τραύματα. Κατά πάσα πιθανότητα είχε χαθεί στο βουνό, κάτι που δεν ήταν και τόσο περίεργο. Το αξιοπρόσεκτο ήταν κάτι άλλο…
…
Εκείνη τη στιγμή, ο Ντούρλιμπ, πρόσεξε πως το δεξί χέρι του άντρα ήταν σφιχτά κλεισμένο, λες και κρατούσε κάποιο πολύτιμο αντικείμενο που δεν θέλησε να αποχωριστεί ούτε στις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Έπιασε το άκαμπτο και παγωμένο χέρι του πεθαμένου και ξέσφιξε με κόπο ένα ένα τα δάχτυλα, ώσπου φάνηκε μια πέτρα λεία και στρογγυλεμένη στο μέγεθος αμύγδαλου. Το χρώμα της ήταν παράξενο και απροσδιόριστο, σαν να άλλαζε αποχρώσεις καθώς την κουνούσες ή τη γύριζες.
…
«Τι είναι αυτή η πέτρα;» ρώτησε.
«Μπορεί ο νεκρός ιππότης να την είχε για φυλαχτό και να την πήρε στο χέρι του λίγο προτού πεθάνει, όταν κατάλαβε πια πως είχε έρθει η ώρα να παραδώσει την ψυχή του στο Θεό», είπε ο Ντούρλιμπ, ενώ πετούσε στον Γκρίμπο το φυλαχτό του μακαρίτη. «Κράτησε την εσύ· από δω και πέρα αυτή η πέτρα θα είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη μοίρα σου», πρόσθεσε με μυστηριώδες ύφος.
…
Και τα περίεργα δεν σταματούν εδώ. Κάτω από τον νεκρό υπήρχε ένα σακίδιο που περιείχε πολύτιμα αντικείμενα. Ο Ντούρλιμπ ήθελε να τα οικειοποιηθεί, ενώ ο Γκρίμπο διατηρούσε κάποιες επιφυλάξεις. Δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο ιππότης και κυρίως δεν γνώριζαν αν εκείνη ακριβώς την στιγμή κάποιοι έρχονταν για να αναζητήσουν εκείνον ή/και τον μικρό θησαυρό του σακιδίου. Η γνώμη του ήταν να ενημερώσουν τον Αββά του Μπρίνκντουμ, μιας και στο σακίδιο υπήρχε μια επιστολή σφραγισμένη με βουλοκέρι. Τελικά αποφάσισαν να ανοίξουν την επιστολή, ελπίζοντας ότι εκεί θα βρουν κάποιο χρήσιμο στοιχείο. Όταν έσπασαν το βουλοκέρι βρέθηκαν μπροστά σε μια πρόταση γραμμένη με άγνωστα σύμβολα… που όμως ο αγράμματος και αναλφάβητος μέχρι τότε Γκρίμπο κατάφερε να αποκωδικοποιήσει και διαβάσει! Όταν δε, την πρόφερε δυνατά, το σώμα του νεκρού ιππότη έλιωσε μπροστά στα μάτια τους και εξαφανίστηκε!
…
«Μα τις ουλές του ξυλοκοπημένου κλέφτη! Να με κρεμάσουν απ’ το δέντρο των κρεμασμένων του Ούλπενς αν αυτό δεν ήταν έργο του διαβόλου!» αναφώνησε ο Ντούρλιμπ, μη μπορώντας να πιστέψει την ξαφνική εξαφάνιση του πτώματος.
Ο Γκρίμπο, ωστόσο, δεν ξαφνιάστηκε από το υπερφυσικό γεγονός.
«Νομίζω πως ο νεκρός ιππότης επέστρεψε εκεί από όπου είχε έρθει», είπε σκεφτικός, εξακολουθώντας να νιώθει την πέτρα στο χέρι του και δίχως να είναι πολύ σίγουρος για το αν ήταν αυτός, στην πραγματικότητα, που μιλούσε.
Ο Ντούρλιμπ τον κοίταξε αποσβολωμένος.
«Και ποιος είναι αυτός ο θαυμαστός τόπος όπου οι πεθαμένοι γίνονται καπνός ως διά μαγείας;»
«Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά από τότε που έπιασα αυτή την πέτρα νιώθω σαν κάτι να με κάνει να βλέπω πράγματα που εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς», είπε ο Γκρίμπο.
…
Ο Γκρίμπο ένιωθε ότι ο νεκρός και εξαφανισμένος πια ιππότης, είχε κάποια σημαντική αποστολή την οποία δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας, και ότι με κάποιο μεταφυσικό τρόπο αυτή η αποστολή ανατέθηκε τώρα σε εκείνους. Το κείμενο της επιστολής ήταν ένα σύνθημα, ένα όνομα και μια πόλη -το Στρασβούργο. Εκεί θα έπρεπε να κατευθυνθούν και κατά τα φαινόμενα η πέτρα με κάποιο τρόπο θα ήταν οδηγός και βοηθός τους. Ο Ντούρλιμπ, παρά τις αντιρρήσεις του, δεν θα μπορούσε να αφήσει μόνο του τον προστατευόμενο και φίλο του σε μια περιπέτεια που, όπως έδειχναν τα πρώτα σημάδια, θα ήταν η πιο ενδιαφέρουσα αλλά και επικίνδυνη από όσες είχαν μέχρι τότε ζήσει.
Πρώτη στάση, το Αββαείο του Μπρίνκντουμ, όπου θα προμηθευόντουσαν άλογα για το ταξίδι μέχρι την πόλη της επιστολής και ίσως να μάθαιναν και κάτι σχετικό με τον σκοτωμένο ιππότη. Η περιπέτεια μόλις ξεκίνησε! Η πορεία θα είναι δύσκολη και γεμάτη εμπόδια. Στο διάβα τους θα βρεθούν φίλοι και εχθροί, αλλά το πιο τρομερό είναι ότι θα χωρίσουν πολύ σύντομα και το φορτίο της αποστολής θα το σηκώσει ο Γκρίμπο χωρίς τον δάσκαλο, προστάτη και φίλο του Ντούρλιμπ. Το φιδογυριστό μονοπάτι που θα ακολουθήσει ο ήρωας μας βρίθει από αντιξοότητες αλλά και θαυμαστές μοναδικές εμπειρίες, που θα ζήσουμε και εμείς -από την ασφάλεια του καναπέ ή της πολυθρόνας μας- διαβάζοντας το «Γκρίμπο – Το μυστικό των σοφών», του Ραφαέλ Άμπαλος, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell, τον Απρίλιο του 2007, σε μετάφραση της Χριστίνας Θεοδωροπούλου.
Το ότι εμείς θα βρισκόμαστε στην ασφάλεια του σπιτιού μας, δεν σημαίνει βέβαια ότι η αδρεναλίνη μας δεν θα σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα επίπεδα και ότι η αγωνία δεν θα αρπάξει την ύπαρξη μας στα νύχια της από τις πρώτες κιόλας σελίδες! Ο ταλαντούχος Ισπανός συγγραφέας έχει δημιουργήσει ένα αριστούργημα που είναι απολαυστική κάθε σελίδα, κάθε παράγραφος, κάθε γραμμή του. Η πλοκή του μυθιστορήματος είναι εκπληκτική, οι χαρακτήρες εξαίσια πλασμένοι και τοποθετημένοι στον τόπο και τον χρόνο του έργου -Γαλλία, αρχές 14ου αιώνα- και οι εικόνες που ξεπηδούν από το χαρτί απίστευτα -και σε μερικά σημεία τρομακτικά- ζωντανές!
Αν κάποια στιγμή αναπολήσατε τις μοναδικές ώρες που είχατε περάσει διαβάζοντας πριν πολύ πολύ καιρό το «Όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο, χαμογελάστε! Ο Ραφαέλ Άμπαλος είναι εδώ και το «Γκρίμπο – Το μυστικό των σοφών» θα σας χαρίσει εξίσου λαμπερές στιγμές και δυνατές συγκινήσεις! Αφεθείτε στα χέρια του και… κρατήστε γερά στα δικά σας χέρια την Lapis Philosophorum, την Φιλοσοφική Λίθο, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα βρείτε την έξοδο από τον κόσμο που κυριαρχεί το Μυστικό των Σοφών!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Γκρίμπο είναι ένα αγόρι του δρόμου. Μαζί με τον Ντούρλιμπ, δάσκαλο και σύντροφό του στην περιπλάνηση, γυρίζουν σε πόλεις και χωριά, κερδίζοντας το ψωμί τους με μπαγαποντιές, απένταροι, παράνομοι κι ελεύθεροι.
Ως την ημέρα που, πάνω στα βουνά του Ούλπενς, ο Γκρίμπο βρίσκει μέσα στο χιόνι ένα νεκρό ιππότη. Επάνω του έχει ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα και μια παράξενη, μαγική πέτρα που θ’ αλλάξει το πεπρωμένο τους…
Είναι ο χειμώνας του 1313 μετά Χριστόν. Ο βασιλιάς της Γαλλίας και ο Πάπας έχουν ήδη εξαπολύσει την τρομερή τους επίθεση ενάντια στους Ναΐτες Ιππότες. Άθελά τους, ο Γκρίμπο και ο φίλος του θα βρεθούν στην καρδιά αυτής της σύγκρουσης. Γιατί, χωρίς να το γνωρίζουν, κρατούν στα χέρια τους το μυστικό που αναζητούν με το ίδιο πάθος οι πιο σοφοί και οι πιο άπληστοι, οι πιο ονειροπόλοι και οι πιο αδίστακτοι ανάμεσα στους ανθρώπους…
Έτσι αρχίζει η περιπέτειά τους. Ένα μακρύ ταξίδι σ’ έναν κόσμο θρύλων, μυστηρίων και κινδύνων, με κάθε λογής εχθρούς και συμμάχους· αλχημιστές, ιππότες, καλόγερους, ιεροεξεταστές και ληστές των δρόμων· απόρθητα κάστρα, επιβλητικούς καθεδρικούς ναούς και τρομακτικές κρύπτες, φονικές μάχες, γρίφους, κώδικες και σκοτεινά αινίγματα. Ένα ταξίδι που στο τέλος του βρίσκεται, για όποιον αποδείξει πως το αξίζει, το πιο μεγάλο έπαθλο του κόσμου…
Ο Χάρι Πότερ συναντά το “Όνομα του Ρόδου” σ’ αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα του Ραφαέλ Άμπαλος. Ένα μαγευτικό βιβλίο, που γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ισπανία, φτάνοντας τις 100.000 αντίτυπα, έγινε Νο 1 στις λίστες της εφηβικής λογοτεχνίας στην Ιταλία και εκδόθηκε ή πρόκειται να εκδοθεί συνολικά σε 24 χώρες του κόσμου.
