Μόνη μου γελάω καθώς πίνω τον καφέ μου..
Η μέρα ξεκίνησε πολύ χαρούμενα…
Ο καιρός κρυγιάδιασε και ο Σωτήρας απέναντι πολύ συννεφιασμένος…
Ο ρυζάς ήρθε και φώναζε “ρύζι, φασόλια, ρεβύθια, φακές…” και όλες στη γειτονιά η μία πίσω από την άλλη κρατώντας αποστάσεις τρέξαμε να αγοράσουμε… Τα σηκώνει τα όσπρια ο καιρός από δω κ πέρα…
Τα κολοκύθια τα γέμισα, ο φούρνος ψήνει το παστίτσιο του Θανάση…
Το πλυντήριο πλένει τα ασπρόρουχα, το στεγνωτήριο στεγνώνει τα σκούρα… Βαριά βιομηχανία το νοικοκυριό και πόσο θα ήθελα να είχα μια ζεστή μπουγάτσα με κρέμα κ μια με τυρί να χάφτω ένα κομμάτι από τη μια κ ένα από την άλλη εναλλάξ να μη με λιγώνει…
Γελάστε, σκεφτείτε θετικά κ όλα θα πάνε καλά…
Καλημέρα από το Κουρούδ… να από δω που πίσου απ’ ντ’ καρναριά…
Λιλίκα
Το κείμενο είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδειά της.
