Γίδα φρικασέ σήμερα… φαγητό γιορτινό… Στα σπίτια τα τσομπάνικα δεν έλειπε ποτέ αυτό το κρέας…
Η γίδα η βραστή ήταν φάρμακο για την κοιλιά του κτηνοτρόφου καθώς γυρνούσε νύχτα από τη στάνη… ίδιο γεύμα και για πρωινό τα χαράματα, σύβραση με τραχανά… έτσι το στομάχι κρατιόταν ζεστό και χορτάτο για τις κρύες μέρες του χειμώνα έξω στα βουνά στη βοσκή…
Καθώς έσφαζαν οι τσομπάνοι, άναβαν φωτιά και έβραζαν τη γίδα στον τενεκέ… λάδι δεν ήθελε γιατί το λίπος ήταν μπόλικο, έφτανε για τη βράση… Καθώς σιγόβραζε στον τενεκέ, καπνίζονταν και έπαιρνε γεύση και άρωμα…
Σαν πάντρευαν οι τρομπαναρεέοι παιδί ή θυγατέρα (ως γνωστόν στα χωριά παιδιά έλεγαν τα αγόρια…), για το προγαμιαίο τραπέζι έσφαζαν τις καλύτερες τις γίδες του κοπαδιού… Η μάνα άναβε καζάνι και έβραζε το κρέας που το συνόδευε με κριθαράκι ή πατάτες… Το γνωστό κουρμπάνι… Έτσι γίνονταν το γεύμα που φίλευε όλο το χωριό που έφερνε τα δώρα για το νέο ζευγάρι…
Γίδα έβραζε και στη γιορτή του νοικοκύρη, πάντα κοκκινιστή…
Γίδα για όλες τις περιστάσεις…
Σήμερα εμείς, Κυριακή της Απόκρεω, τη φτιάξαμε φρικασέ με μαύρα μαρούλια, κρεμμύδια φρέσκα και άνηθο… και φυσικά αυγολέμονο…
Σας φιλώ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
