Φίλοι μου αγαπημένοι… Καλή και ευλογημένη Κυριακή… Η έκφραση “θα σου βγάλω το λάδι” δεν βγήκε τυχαία… Αυτό το πολύτιμο αγαθό… Αυτή η πρώτη ύλη στη μαγειρική που χωρίς αυτή, τίποτα δεν είναι νόστιμο, έχει μεγάλο κόπο να βγει, να παραχθεί και να φτάσει στο τραπέζι μας…
Το ελαιόλαδο λοιπόν… Ευχαριστώ τον κύριο Γιώργο Ζόλη που μου επέτρεψε να σας προβάλω την διαδικασία παραγωγής λαδιού…
Είμαι σίγουρη πως πολλοί από εσάς δεν έχετε δει ποτέ πως παράγεται το λάδι… Να λοιπόν η ευκαιρία…
Ω, τι κόπος. Τι μόχθος. Λίγη φροντίδα, πιο πολύ απ’ του Θεού Το Χέρι… Τι άγχος… Χαλάζι. Βλαβεροί οργανισμοί. Και έρχεται η άγια ώρα… Η ώρα της συγκομιδής. Να ήξερες εσύ, που κάθε μέρα βάζεις στο κατσαρόλι σου το λάδι το ευλογημένο, πόση γανάδα έχει για να βγει… Αν ήξερες εσύ τι θείο δώρο είναι αυτό, το καντήλι σου κάθε μέρα έπρεπε να το ανάβεις… Λίγο λάδι, θυσία σε Αυτόν… Σε Αυτόν Τον Μεγάλο… Το Δημιουργό.
Ω Θεέ μου, τα έργα Σου, θαυμαστά.
Και φτάνεις στο λιοτρίβι και ευλαβικά περιμένεις να έρθει η σειρά σου… Να ρίξεις τον καρπό σου, να πλυθεί, να ζυγιστεί, να σπαστεί, να ζυμωθεί, να διαχωριστεί και να αρχίσει να τρέχει, παχύ, μυρωδάτο, φρέσκο, να γεμίσει τις λαδένιες σου….
Κ πάντα ρωτάς… πόσο χτύπησαν οι ελιές; Και σου λέμε 3,7 κιλά καρπού/ένα κιλό λάδι… Και πηδάς μέχρι εκεί πάνω, χαρούμενος γιατί οι κόποι μιας χρονιάς, απέδωσαν…
Αυτό λοιπόν είναι το λάδι… Που χωρίς αυτό, τίποτα δεν έχει νοστιμάδα….
Αγαπώ πολύ να μαγειρεύω… Ο άντρας μου ευτυχώς μου παρέχει την πολυτέλεια στο να μην χρειάζεται να δουλεύω όλο το χρόνο… Για τρεις μήνες το χρόνο όμως μόνο εργάζομαι στο ελαιοτριβείο του γαμπρού μου… Η δουλειά αυτή είναι μεν κοπιαστική, πόσο μάλλον όταν αφήνεις δύο μωρά πίσω, αλλά είναι τόσο δημιουργική κ γεμίζει τις μπαταρίες της ψυχής…
Σας φιλώ, γλυκά…
Καλημέρα…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
