Απ’ την καλοχάραγη γραμμή
πάντα πώς με βγάζει βίαιο ρέμα!
Δεν πατώ, με πατάν πόδια, κ’ είν’ η ορμή…
-Ό,τι θα σου πω είναι ψέμα.
Νύστα του άπραγου, του πάθους πυρετός,
της αγρύπνιας το σαράκι, άρρωστο αίμα,
στου παιδιού τα χέρια χαρταϊτός…
-Ό,τι θα σου πω είναι ψέμα.
Άκοπο με δένει ένα σκοινί
όσο να κοπή μου της ζωής το γνέμα,
για με πόνος όλα και ποινή…
-Ό,τι θα σου πω είναι ψέμα.
Και για να δικάσεις με, κριτής,
και για να γελάσεις είμαι θέμα,
μα ή κρυφός ή κράχτης ή ποιητής,
-Ό,τι θα σου πω είναι ψέμα.
