Αυτόχειρας συνείδησις
στου μισεμού τον δρόμο
σε δυό φτερούγες κουβαλάς,
αγέννητη πατρίδα.
Να τη σηκώσεις στα ψηλά,
να φτάσει στα ουράνια
και το κορμί πάνω στη γη,
να μένει καρφωμένο.
Είπες χωρίς ιδανικά,
πως δεν μπορείς να ζήσεις
κι οι άνθρωποι σε κοίταζαν,
μ ασάλευτα τα μάτια.
Τη φλόγα πήρες αγκαλιά
κι έστησες το χορό σου,
μαζί της ολοκαύτωμα
για το ιδανικό σου!!!!!!!
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε η Ρούλα Σμαραγδάκη, την οποία και ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
