Και ήτανε τα μάτια μου
Από Σένα θαμπωμένα·
Και ήτανε τα χείλια μου
Απ΄ τα χείλια Σου αναμμένα·
Και ήτανε τα χέρια μου –
Απ΄ τα χάδια Σου – γιομάτα,
Και σαν Ήλιος έφεγγεν
Του Μαρτυρίου η στράτα…
Κι ο πηχτός ο κουρνιαχτός
Που τυραννάει – ω Θε μου,
Τα μάτια μου, και χύνεται
Κι ομπρός κι απάνωθέ μου,
Και – σαν πέλαο άσωστο
Περνάει από κοντά μου,
Γίνεται ο Λιβανωτός
Τ΄ ανέσπερου Έρωτά μου…
Και στο δρόμο τον πικρό,
Και στο μαρτύριο πούμαι,
Σε ΄νειρεύουμαι βαθιά
Και σε συλλογούμαι.
Κι όσο μου φωτοβολάς,
–Καλέ γλυκέ μου Κρίνε,
Κι όσο μου γλυκοφωτάς,
Μαρτύριο πια δεν είναι
Κι ο πικρός μου ο ίδρωτας
Χάμου γλυκός σταλάει,
Και τριαντάφυλλα από μπρος,
Τριαντάφυλλα από πλάι…
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
