https://www.youtube.com/watch?v=dNtIUoQ9OG8
Υπόθεση βιβλίου
Μια εικόνα μια ιστορία ή πιο σωστά κάθε μια από τις έντεκα εικόνες και μια ιστορία. Δέκα συν μία ιστορίες για μικρούς αλλά και μεγάλους. Για να τους ρίξουμε μια ματιά!
Το ταξίδι του Τιμ
Ο Τομ και η Κλάρα έχουν ένα εξαιρετικό παιδί, τον δεκάχρονο Τιμ. Ο Τιμ έχει ένα σωρό προτερήματα· είναι ήσυχος, είναι καλός μαθητής, είναι υπάκουος, είναι μελετηρός, είναι, είναι… Ε, ναι, φυσικά, υπάρχει και κάτι που ο Τιμ δεν το θέλει, δεν το ανέχεται, δεν αντέχει καν την σκέψη του. Τι είναι αυτό; Να, ο μικρός Τιμ δεν θέλει καθόλου, μα καθόλου να τρώει φρούτα.
Να φανταστείτε πως ο πρώτος του “πόλεμος” δόθηκε με την μητέρα του, στην… πρώτη του φρουτόκρεμα! Όταν μεγάλωσε λίγο, η Κλάρα έβαλε όλη της την φαντασία, όλη της την μαγειρική δεινότητα, όλες τις δυνάμεις τέλος πάντων, στο να μεταμορφώσει τα ανεπιθύμητα για τον Τιμ φρούτα, σε εκλεκτά γλυκά και εδέσματα. Τι κομπόστες, τι ταρτάκια, τι φρουτοσαλάτες, τι μαρμελάδες, τι γρανίτες, τι παγωτά κι αν έφτιαξε. Όμως ο Τιμ, εκεί, ακλόνητος, ούτε να τα δει! Πόσω μάλλον να τα δοκιμάσει.
Επιστρατεύτηκε το σόι, οι δάσκαλοι, οι γνωστοί, οι φίλοι, όλοι του μίλησαν ξανά και ξανά για το πόσο ευεργετικές είναι για τον οργανισμό οι βιταμίνες των φρούτων, πόσο απαραίτητες. Του κάκου. Όταν έφτασε έξι χρονών, οι γονείς του βλέποντάς τον φιλάσθενο και ευαίσθητο έτρεξαν να του αγοράσουν βιταμίνες για παιδιά από το φαρμακείο. Και σε αυτό ακριβώς βολεύτηκε ο Τιμ. Σε αυτά ακριβώς τα καραμελάκια που του έδιναν την ψευδαίσθηση πως δεν χρειαζόταν διόλου πια τα φρούτα και τις βιταμίνες τους.
Μια μέρα που ο Τιμ είχε στρωθεί κάτω από την αχλαδιά του κήπου τους, ενώ χαλάρωνε ευτυχισμένος, κάτι έπιασε με την άκρη του ματιού του και πολύ τον τάραξε! Ήταν ένα αχλάδι πεσμένο, εκεί κοντά του!
…
Αμέσως μόλις το είδε ο Τιμ, το κλώτσησε μακριά, αφήνοντας ένα επιφώνημα αηδίας. Το αχλάδι κύλισε παρακεί και την ίδια στιγμή ακούστηκε ένα δυνατό:
– Άουουου!
Ο Τιμ κοίταξε ξαφνιασμένος γύρω του, αλλά δεν είδε κανέναν.
…
Τι να σας λέω τι έγινε μετά… Χμ, καλύτερα να τα διαβάσετε! Θα σας πω όμως για το καλύτερο, το τελειότερο, το φανταστικότερο λούνα πάρκ του κόσμου! Αυτό με τα πιο ξεχωριστά παιχνίδια από όλα! Λέγεται Φρουτοπάρκ. Όσο για το εισιτήριό του; Αυτό κι αν είναι παράξενο!
Η Τεχνο-χώρα
Υπήρχε κάποτε μια μακρινή χώρα που ήταν, κατά κοινή ομολογία, από τις πιο παράξενες στον κόσμο. Είχε κι αυτή δέντρα, λουλούδια, δρόμους, αυτοκίνητα, όπως άλλωστε κάθε άλλη χώρα στον πλανήτη μας. Όλα όμως ήταν διαφορετικά στην Τεχνο-χώρα. Πρώτα πρώτα οι κάτοικοί της δεν ήταν αληθινοί άνθρωποι αλλά μικροσκοπικά χαριτωμένα ξωτικά.
…
Οι κάτοικοι της χώρας αυτής ήταν μικρά σε μέγεθος ξωτικά, αλλά πολύ μεγάλα σε ευφυΐα και ικανότητες. Αυτός είναι και ο λόγος που όλα έκαναν την ίδια δουλειά· ήταν εφευρέτες! Τα επιτεύγματα δε, αυτών των εφευρετών μας, είχαν μετατρέψει την χώρα τους σε ένα μαγευτικό τόπο! Όπου και να γύριζες το βλέμμα σου όλο και κάποιο θαύμα σε έκανε να μένεις με το στόμα ανοικτό.
Ζωντανά πλάσματα -εκτός από τα ξωτικά φυσικά- δεν ζούσαν στη Τεχνο-χώρα. Αυτό όμως σύντομα θα αλλάξει και τότε… μια περιπέτεια θα ξεκινήσει!
Αγοράστε το “Μια εικόνα μια ιστορία”, της Λεύκης Σαραντινού, κάνοντας κλικ εδώ!
Η μαγική σφαίρα
Η Προβηγκία, στη νότια Γαλλία, είναι ένας υπέροχος τόπος γεμάτος καταπράσινες απέραντες πεδιάδες. Σε αυτό τον επίγειο παράδεισο, ζει ο Κάρολος, ο μικρός σαλίγκαρος της ιστορίας μας. Μικρός στο μέγεθος και ο μικρότερος στην ηλικία από τα σαράντα-πέντε αδέρφια του. Ναι, καλά διαβάσατε, σαράντα πέντε παιδιά είχαν οι γονείς του Κάρολου! Ο μικρός μας φίλος ζούσε ευτυχισμένος με την πολυπληθή οικογένειά του.
…
Μόνο ένα πράγμα χαλούσε την ευτυχία του μικρού χοχλιού. Ήταν πολύ, μα πάρα πολύ, αργός. Όλα τα σαλιγκάρια, ως γνωστόν, είναι αργοκίνητα, ο Κάρολος όμως ήταν ακόμη πιο αργός κι από το πιο αργοκίνητο σαλιγκάρι. Και το μικρό μαλάκιο δεν το πείραζε που έφτανε πάντα τελευταίο όπου κι αν πηγαίναν, αυτό το είχε συνηθίσει πια και το είχε αποδεχτεί. Αυτό που τον πείραζε, καθότι ήταν και πολύ λιχούδης από τη φύση του, ήταν ότι με το να καθυστερεί πάντα τόσο πολύ, έφτανε τελευταίος σε όλες τις πρασινάδες και τα τρυφερά φύλλα που διαλέγει η οικογένεια για να γευματίσει.
…
Τελευταίος έφτανε και έτσι δεν προλάβαινε ο λιχουδάκος μας να φάει όσο ήθελε και όσο χώραγε η κοιλίτσα του! Μέχρι που μια μέρα, εμφανίστηκε δίπλα του ένα ξύλινο ανθρωπάκι που έκανε ισορροπία πάνω σε δύο ρόδες ποδηλάτου! Τι περίεργο! και ακόμα πιο περίεργο είναι αυτό που έταξε στον Κάρολο. Λέτε τελικά να λυθεί το πρόβλημα της ταχύτητας του λιλιπούτειου χοχλιού; γιατί αυτό ακριβώς του έταξε ο νέος ξύλινος φίλος του!
Ο καθηγητής Ευκλείδης
Ποιός ήταν ο πιο φημισμένος καθηγητής γεωμετρίας σε ολόκληρη την Ελλάδα; Μα, φυσικά, ο καθηγητής Ευκλείδης! Εξήντα και ετών, ο Ευκλείδης δεν δίδασκε μόνο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν είχε γράψει απλά πολυάριθμα συγγράμματα, αλλά και έκανε μάθημα στα παιδιά της γειτονιάς του και μάλιστα εντελώς δωρεάν! Τα λάτρευε τα παιδιά ο Ευκλείδης, όπως λάτρευε και την επιστήμη του.
Άλλωστε είχε και ο ίδιος μια κόρη και ένα εγγόνι. Τον οκτάχρονο συνονόματό του, που είχε κληρονομήσει από τον διάσημο παππού του την αγάπη για τις θετικές επιστήμες. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, έτσι δεν λέει ο σοφός λαός μας; Συχνά πυκνά, παππούς και εγγονός πήγαιναν βόλτες και απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου συζητώντας για διάφορα θέματα.
Όπως ακριβώς σήμερα που ο καθηγητής μιλούσε για πολύ ώρα με τον εγγονό του για τον αρχαίο επιστήμονα Ευκλείδη και τον επίσης αρχαίο πανεπιστήμονα Αρχιμήδη. Είπαν τόσα πολλά όμως που η ώρα πέρασε και η Ερμιόνη, η κόρη του καθηγητή μας, έψαχνε να τους βρει. Άλλωστε σήμερα ο πατέρας της είχε τα γενέθλια του και όλοι περίμεναν με αγωνία να δουν αν θα του άρεσε το μοναδικά φανταστικό δώρο που του ετοίμασαν!
Αστρικό ταξίδι
Ο Ορέστης ήταν ένα λεπτοκαμωμένο, μελαχρινό αγόρι στο κατώφλι της εφηβείας. Διένυε το ενδέκατο έτος της ζωής του. Έμενε στην Αθήνα, στην περιοχή της Κυψέλης. Ήταν καλός και μελετηρός μαθητής, αλλά δεν είχε πολλούς φίλους. Κλειστός χαρακτήρας και αρκετά ονειροπόλος, προτιμούσε τη συντροφιά ενός βιβλίου από αυτή των συνομηλίκων του.
…
Στο θέμα αυτό, στην τεράστια αγάπη για το διάβασμα δηλαδή, ο Ορέστης ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του που είχε σπουδάσει αστροφυσική, εργαζόταν στο Αστεροσκοπείο Αθηνών και φυσικά λάτρευε τα βιβλία! Βιβλιοφάγος όμως ήταν και η μητέρα της οικογένειας, αν και εκείνη ανησυχούσε για το ότι ο γιος της προτιμούσε τις σελίδες των βιβλίων από τη συναναστροφή με παιδιά της ηλικίας του.
Αχ, αυτές οι μαμάδες με τις αγωνίες τους! Για παρηγοριά δική της, η μητέρα του είχε προτείνει να γίνει -όταν μεγαλώσει- συγγραφέας ή έστω αστροφυσικός σαν τον πατέρα του. Ο Ορέστης όμως έχει άλλα όνειρα… θέλει να γίνει αστροναύτης! Θέλει να ταξιδέψει στο διάστημα και να πάει μέχρι τον πλανήτη Αφροδίτη που του ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία. Να, όπως ακριβώς συνέβη στο όνειρο που είδε, όταν τον πήρε ο ύπνος στο σαλόνι του σπιτιού τους αγκαλιά με ένα βιβλίο για το ηλιακό μας σύστημα!
Η επιθυμία του Οδυσσέα
Ο πατέρας του Οδυσσέα είναι καρδιοχειρουργός και η μητέρα του δασκάλα σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Η οικογένεια ζει σε μια μονοκατοικία της Κηφισιάς, ανάλογη της οικονομικής τους επιφάνειας. Παρόλη πάντως την περιουσία τους, ο Οδυσσέας δεν μοιάζει καθόλου στα άλλα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα της συνοικίας του. Από μικρός που ήταν οι γονείς του τον έμαθαν να είναι ταπεινός και καλοσυνάτος.
Η οικογένεια δεν είχε άλλο παιδί και αυτό ήταν κάτι που το είχαν επιλέξει συνειδητά οι γονείς του. Ο μικρός μας φίλος μπορεί να μην είχε μεν αδέρφια, αλλά είχε πολλούς φίλους και τρεις μάλιστα από αυτούς ήταν οι “κολλητοί” του. Μερικές φορές όμως ένιωθε μοναξιά. Τότε ήταν που θα ήθελε πολύ να είχε ένα σκυλάκι για σύντροφο, που να το αγαπά και να το παίρνει αγκαλιά.
Αυτή μάλιστα την επιθυμία του την είχε εκμυστηρευτεί στους γονείς του. Εκείνοι όμως -αυτό κι αν ήταν σπάνιο- δεν του είχαν κάνει το χατίρι να υιοθετήσουν ένα τετράποδο φίλο, για να έχει συντροφιά στο σπίτι ο γιος τους. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην μητέρα του που είχε μια παιδική τραυματική εμπειρία με ένα σκυλί. Οκ, σκυλάκι δεν πρόκειται να έτρεχε στην τεράστια αυλή του σπιτιού τους, το εμπεδώσαμε αυτό. Ένας δράκος όμως;
Ο μυστηριώδης γείτονας
Μια από τις πιο όμορφες γωνιές της Ιταλίας που είναι γεμάτη Ιστορία, είναι η Τοσκάνη στα βόρεια της χώρας. Σε αυτόν τον ευλογημένο από πολλές απόψεις τόπο, ζει η ηρωίδα μας η οκτάχρονη Φραντσέσκα. Το σπίτι της οικογένειας βρίσκεται σε ένα χωριό ανάμεσα σε αμπελώνες, ελαιώνες και μεσαιωνικά κάστρα. Τι μαγευτικό μέρος για να μεγαλώσει ένα παιδί, ε;
…
Ήταν αναμφίβολα το μαγευτικό τοπίο της Τοσκάνης που μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα, αυτό που ώθησε τη Φραντσέσκα, ήδη από την τρυφερή ηλικία των τεσσάρων χρόνων, να ανακαλύψει την κλίση της, η οποία ήταν ταυτόχρονα και η μεγάλη της αγάπη: τη ζωγραφική. Οι γονείς της είχαν από νωρίς συνειδητοποιήσει το θείο χάρισμα της κόρης τους, λόγω ίσως και της βαριάς αναγεννησιακής κληρονομιάς που βαρύνει τη συγκεκριμένη περιοχή, η οποία βρίσκεται μόλις 66 χιλιόμετρα από την «Μέκκα» της ζωγραφικής και της τέχνης, τη Φλωρεντία.
…
Έτσι, πολλές φορές η φίλη μας χανόταν στις εξοχές του τόπου της, για να αποτυπώσει στο χαρτί τις ομορφιές που αντίκριζαν τα νεανικά της μάτια. Ναι, είναι βέβαιο, πως μια λαμπρή καλλιτέχνιδα κάνει τα πρώτα της βήματα στον υπέροχο κόσμο της ζωγραφικής. Αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν θα είναι η μόνη καλλιτέχνης στη γειτονιά μετά την άφιξη αυτού του “αντικοινωνικού”, όπως λένε όλοι, και “παράξενου” νέου τους γείτονα!
Ένα παραμύθι εφιάλτης
Η Λίζα και ο Κουρτ ήταν δύο δίδυμα αδέλφια που ζούσαν στον κοσμοπολίτικο Βερολίνο. Διένυαν το όγδοο έτος της ηλικίας τους και φοιτούσαν στην προτελευταία τάξη του δημοτικού. Ήταν συνεπή στις υποχρεώσεις τους στο σχολείο και γενικά οι γονείς τους δεν είχαν κανένα παράπονο από αυτά.
…
Παράπονο δεν είχαν αλλά είχαν μια μεγάλη ανησυχία, καθώς έβλεπαν τα παιδιά τους να περνούν κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η μητέρα ιδιαίτερα ήταν κάθετα ενάντια σε όλα αυτά τα “μηχανήματα του διαβόλου” όπως αποκαλούσε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα.
Τι και τι δεν έκαναν για να πείσουν τα παιδιά τους να ανοίγουν και κανένα βιβλίο. Λέτε το παραμύθι που θα τους πει η μητέρα, σήμερα το βράδυ πριν κοιμηθούν, να καταφέρει όσα δεν κατάφεραν οι πολυάριθμες προηγηθείσες προσπάθειές τους;
Αγοράστε το “Μια εικόνα μια ιστορία”, της Λεύκης Σαραντινού, κάνοντας κλικ εδώ!
Ένα ξεχωριστό αγόρι
Ο Άρης είναι ένα σγουρομάλλικο αγόρι που πηγαίνει στην πέμπτη δημοτικού. Το σπίτι του βρίσκεται πάνω στη Λεωφόρο Δημοκρατίας στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι ένα όμορφο σπίτι με μια αυλή που έχει φοίνικες και τριανταφυλλιές. Εμείς τον συναντάμε ένα βροχερό απομεσήμερο του Νοεμβρίου, όπου μόλις έχει μπει στο σπίτι του μετά από το σχολείο…
…
Αμέσως τον καλωσόρισε γλυκιά φωνή της μητέρας του η οποία ακούστηκε από την κουζίνα, καθώς εκείνη ετοίμαζε το μεσημεριανό τους:
– Ήρθες αγόρι μου;
Ο Άρης, αντί για απάντηση, πέταξε την τσάντα του στο χολ του σπιτιού και μπήκε στην κουζίνα, χαιρετώντας τη μητέρα του, την τριανταπεντάχρονη Ισμήνη, με ένα φιλί στο μάγουλο και ένα πλατύ χαμόγελο. Δεν άργησε να εντοπίσει επάνω στον πάγκο ένα ταψί που είχε μόλις βγει από το φούρνο, γεμάτο με λαχταριστές, πολύ ψηλά κομμένες πατάτες και, μη μπορώντας να αντέξει στον πειρασμό, βούτηξε μία με τα δάχτυλα του για να καταλαγιάσει την πείνα του.
…
Το φαγητό σερβιρίστηκε και πάνω στην κουβέντα ο Άρης μίλησε στη μητέρα του για το νέο συμμαθητή του. Ένα παιδί πολύ διαφορετικό, που ήρθε στην Ελλάδα από την Ιαπωνία. Ένα παιδί που κανένας δεν το έκανε παρέα μιας και τίποτα δεν είχε κοινό με τους συνομήλικούς του. Να σκεφτείτε ούτε καν έπαιζε ηλεκτρονικά παιχνίδια σε smart phone!
Δύο κόσμοι
Ήταν προχωρημένο απόγευμα Σαββάτου, τέλη ενός πολύ κρύου Γενάρη στο Γκρατς της Αυστρίας. Χιόνι άφθονο είχε πέσει εκείνη τη χρονιά στη χώρα, με αποτέλεσμα οι δρόμοι να είναι διαρκώς παγωμένοι και τα εκχιονιστικά να δουλεύουν σε καθημερινή βάση, διευκολύνοντας έτσι την κυκλοφορία των κατοίκων που ξεμύτιζαν, αγνοώντας το τσουχτερό κρύο, για να πάνε στις δουλειές τους.
Ο Βόλφι και η Κονστάντσε, τυλιγμένοι καλά στα χοντρά κασκόλ και στα σκουφιά τους, βάδιζαν χαρούμενοι στο πλευρό της μητέρας τους της Ιζόλδης, με κατεύθυνση το σπίτι της γιαγιάς τους της Χίλντε.
…
Από τη μια στα επτά τους χρόνια δεν μπορούσαν να βαδίζουν τα δύο αδέρφια γρήγορα, κι από την άλλη κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαν για να παίξουν λίγο με το αγαπημένο του χιόνι. Όλη αυτή η αργοπορία όμως, γέμιζε με άγχος και ανυπομονησία την μητέρα τους.
Αλλά και τα δίδυμα, αν και καθυστερούσαν, δεν έβλεπαν την ώρα να βρεθούν μόνα με τη γιαγιά τους όπως κάθε Σάββατο που έμεναν στο σπίτι της. Γιατί αυτό; Πέρα από το ότι την αγαπούσαν πάρα πάρα πολύ, όπως κάθε φορά που τα έβαζε για ύπνο, έτσι και σήμερα θα τους διηγούνταν ένα παραμύθι που θα επινοούσε εκείνη την ώρα και θα το άκουγαν για πρώτη φορά τα δικά τους αυτάκια!
Άσκηση φαντασίας
Είμαι σίγουρος πως κι εσείς είχατε μια αγαπημένη και αγαπητή από όλους δασκάλα στο δημοτικό σχολείο. Μια τέτοια δασκάλα είναι και η κυρία Αντιγόνη που διδάσκει στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αργοστολίου, στην όμορφη Κεφαλλονιά. Η Αντιγόνη Μαλάτου πέρα από την απέραντη αγάπη που αισθάνεται για τα παιδιά, αγαπά πάρα πολύ και το διάβασμα. Μέσα από αυτή της την δεύτερη αγάπη, αλιεύει ποικίλες γνώσεις που μεταλαμπαδεύσει στη συνέχεια στα παιδιά που διδάσκει.
Με λύπη, η καλή μας δασκάλα, παρατηρούσε τα παιδιά να απορροφώνται όλο και περισσότερο από τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα παιχνίδια σε αυτές. Τα βιβλία όλο και λιγότερο τα άνοιγαν για να ψυχαγωγηθούν και όσο για το να γράφουν έκθεση; από το κακό στο χειρότερο. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από εκεί, η Αντιγόνη και ζήτησε από ένα φίλο της σκιτσογράφο την βοήθειά του· να ζωγραφίσει μια εικόνα που να αποτελείται από εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους στοιχεία.
…
Αμέσως μόλις η εικόνα εμφανίστηκε στον τοίχο, τα παιδιά άφησαν να τους ξεφύγει ένα επιφώνημα θαυμασμού. Ύστερα άρχισαν, όπως τους είχε ζητηθεί, να περιεργάζονται την εικόνα σιωπηλά. Η Αντιγόνη χαμογέλασε. Ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη ότι τα έντονα χρώματα και οι διάφοροι χαρακτήρες της εικόνας θα άφηναν άφωνα τα παιδιά.
…
Μάλλον αυτή η προσπάθεια της δασκάλας τους θα φέρει το ποθητό για εκείνη αποτέλεσμα. Τι λέτε, εσείς;
Αγοράστε το “Μια εικόνα μια ιστορία”, της Λεύκης Σαραντινού, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Το έργο τέχνης “Μια εικόνα μια ιστορία”, της Λεύκης Σαραντινού, είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο από τη σύλληψη κιόλας της ιδέας της δημιουργίας του. Κατά κόρον, τα εικονογραφημένα βιβλία ξεκινούν την υλοποίηση τους από το κείμενο του συγγραφέα τους και κατόπιν περνούν στο στάδιο της εικονογράφησης που συμπληρώνει και κοσμεί το κείμενο.
Όχι όμως εδώ! Το “Μια εικόνα μια ιστορία” γεννήθηκε πρώτα στο νου του εικονογράφου Ευστάθιου Γκεβρέκη. Εκείνος κατόπιν, έπιασε τα σύνεργα της τέχνης του και δημιούργησε έντεκα μοναδικά, έξω από τον κόσμο ετούτο, ζωγραφικά έργα. Στη συνέχεια τα έργα αυτά δόθηκαν στη συγγραφέα Λεύκη Σαραντινού και εκείνη εμπνεύστηκε και έγραψε για το κάθε ένα τους μια εξαίσια ιστορία!
Τόσο οι εικόνες, όσο και τα κείμενα είναι ένα κι ένα! Σε μαγεύουν, σε ταξιδεύουν, σου μεταδίδουν μηνύματα, σε ψυχαγωγούν και σε εκπαιδεύουν! Η ανάγνωση του βιβλίου αυτού είναι ένα ταξίδι στο όνειρο, στο φανταστικό, στο κάθε τι άλλο πέρα από το συνηθισμένο.
Με το που ξεκινήσεις να το διαβάζεις… απλά το λατρεύεις! Δεν χωρά το μυαλό σου πως από δέκα συν μία εικόνες, ακόμα και αν αυτές είναι φτιαγμένες από τα μαγικά χέρια του Ευστάθιου Γκεβρέκη, κατάφερε η Λεύκη Σαραντινού να εμπνευστεί και να δημιουργήσει δέκα συν ένα τόσο άρτια κείμενα. Είναι πραγματικά μοναδικά!
Κάθε παιδί των τελευταίων τάξεων του δημοτικού και πάνω, πιστεύω ότι πρέπει πάση μα πάση θυσία να διαβάσει αυτό το βιβλίο. Τα όσα έχει να του προσφέρει βρίσκονται σε διάφορα επίπεδα και είναι τόσα πολλά σε πλήθος που δεν θα το πιστεύει.
Το λάτρεψα και είμαι σίγουρος ότι θα το λατρέψουν και τα παιδιά σας! Το μόνο που μένει, γι’ αυτό το κείμενο, είναι να δώσω τα θερμότερα συγχαρητήρια μου στους δύο δημιουργούς και στις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης που έδωσαν σάρκα και οστά σε αυτό το έργο τέχνης! Εσείς ξέρετε… σπεύσατε στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο, αγοράστε το και κάντε το δώρο στις νεαρές και στους νεαρούς βιβλιόφιλους του κύκλου σας!
Οπισθόφυλλο
– Τι γίνεται όταν ένα παιδί, ο Τιμ, δεν τρώει φρούτα και τι του μαθαίνει το ταξίδι του στη Φρουτοπολιτεία;
– Πώς μπορεί να επιβιώσει ένα πουλάκι και μια αράχνη στην Τεχνο-χώρα, όπου δεν ζουν γήινα έμβια όντα;
– Γιατί στη φύση και μάλιστα στις οικογένειες σαλιγκαριών το φύλο είναι ζήτημα επιλογής;
– Πώς δυο παππούδες, παλιοί μαθηματικοί, ο Ευκλείδης και ο Αρχιμήδης, εμπνέουν την κατασκευή μιας σύγχρονης γεωμετρικής κατοικίας;
– Τι περιλαμβάνει ένα αστρικό ταξίδι στον μακρινό πλανήτη Αφροδίτη;
– Ένας δράκος-ρομπότ μπορεί να γίνει ο κατοικίδιος φίλος ενός παιδιού;
– Ποιο είναι το μυστικό του ιδιόρρυθμου γείτονα στην Τοσκάνη της Ιταλίας, το οποίο καλείται να ανακαλύψει η μικρή Φραντσέσκα;
– Είναι καλό να παίζουν παιδιά και μεγάλοι, εξαρτημένοι όλη μέρα, ηλεκτρονικά παιχνίδια;
– Απορρίπτουμε την επικοινωνία με τους συμμαθητές μας που είναι από άλλες χώρες και με διαφορετικούς πολιτισμούς;
– Θα καταφέρει ο βασιλιάς Καλόκαρδος να ξεφύγει από τα νύχια του άρχοντα Μοχθηρότατου;
– Και, τέλος, με ποιον τρόπο μπορεί μία διορατική δασκάλα να ξυπνήσει τη φαντασία των μικρών μαθητών της;
Έντεκα εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες, βασισμένες σε μία εικόνα, που θα ταξιδέψουν μικρούς, αλλά και μεγάλους, σε πολλούς φανταστικούς παράλληλους κόσμους!
Αγοράστε το “Μια εικόνα μια ιστορία”, της Λεύκης Σαραντινού, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Μια εικόνα μια ιστορία
Υπότιτλος βιβλίου
Δέκα και μια φανταστικές ιστορίες
Συγγραφέας
Λεύκη Σαραντινού
Εικονογράφος
Ευστάθιος Γκεβρέκης
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης
Ημερομηνία έκδοσης
Δεκέμβριος 2021
Αριθμός σελίδων
161
ISBN
978-618-5001-79-7
