Έβλεπα στις ειδήσεις χθες τα του κ. Μαντέλη, τις έμμεσες απειλές και τα υπονοούμενα που άφησε. Εκεί ακριβώς θυμήθηκα κάτι ατάκες της μοναδικής Μαλβίνας Κάραλη δολοφονικές. Και προφητικές.
Επίσης θυμήθηκα το πόσο λυσσαλέα πολεμήθηκε από το καθεστώς τότε, πόσο προσπάθησαν να την αποκλείσουν από τα μέσα. Να την φιμώσουν.
Γιατί χτυπούσε κατευθείαν τον στόχο, με γλώσσα κοφτερή.
Κατόπιν μελαγχόλησα. Για την απώλεια της Μαλβίνας και για άλλα πολλά.
Περίεργη εποχή. Ζέστη και αεράκι μαζί, τα λινά φουστάκια και παρεό ανεμίζουν, εξετάσεις στα σχολεία, οι παραλίες εξοπλίζονται, οι μισθωτοί εξοργίζονται, οι παρέες ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης. Μόνο οι ερωτευμένοι δεν μασάνε ούτε με κρύο ούτε με ζέστη, οι υπόλοιποι θα βράσουμε στο ζουμάκι μας.
Στις βεράντες ανθίζουν τα λουλουδικά, τα καρπούζια με δοκιμή στους δρόμους, τα συνταξιούχα θα πάρουν το τραίνο για τα χωριά και για τα ιαματικά λουτρά, τα εργαζόμενα φέτος κάνουν σχέδια προσγειωμένα. Όλο και πιο στριμωχτά.
Αλλά, στο πείσμα όσων βάλθηκαν να μου το χαλάσουν, θα παρηγορηθώ! Ποδήλατο θαλάσσης θα επιλέξω για φέτος τελικά.
Οι ρακέτες με εκνευρίζουν (περισσότερο οι ρακετιτζήδες), τα βατραχοπέδιλα φέρνουν σε δεκαετία του 60, για φρίσμπυ θέλεις χώρο, με τη μπάλα θαλάσσης πιτσιλίζεις τον κόσμο και σε αγριοκοιτάζουν, άλλη λύση δεν μένει. Θαλάσσιο ποδήλατο.
Θα ξανοίγομαι στα βαθιά αφού ως κολυμβητής σκέτος δεν το τολμώ, πλάκα η κοιλιά θα γίνει, θα κάνω κι έναν κύκλο γύρω από κάτι ξερονήσια.
Άσε που μπορείς να παίρνεις και τον καφέ μαζί.
Πρωταθλητής θα γίνω.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
