Έ, όσο ζυγώνει η ώρα, προκύπτει βασανιστικό το ερώτημα. Γιατί εκτός από το Τι σκατά θα ψηφίσω μεθαύριο στις εκλογές, είναι και το άλλο. Το επείγον. Τι θα φάμε σήμερα το μεσημέρι που δεν υπάρχει έτοιμο στο ψυγείο τίποτις; Και που δεν θέλω να ταλαιπωρηθώ και να καθυστερήσω μιας και θέλω να ξεραθώ μια ωρίτσα; Έχω μια φλεγμονή στο ποδαράκι (ένα άτιμο νύχι κομμένο βαθειά) και η αντιβίωση φέρνει υπνηλία φοβερή. Να φάω τελικά μόνο γλυκά που περίσσεψαν προχθές και να την πέσω; Ναι, ναι, θα σας ακούσω τους μεγαλύτερους, έτσι θα κάμω. Και το απόγευμα με όρεξη το ρίχνω στην μαγειρική. Θα μεγαλουργήσω. Δεν ξέρω τι ακόμα, αλλά θα επιδοθώ σε κάτι περίτεχνο. Τι να γίνει… Καλό θα ήταν να ξεδιπλωνόταν μπροστά μας άλλο πεδίο δόξης λαμπρόν, αλλά στην αναβροχιά… καλή κι η μαγειρική. Αλλά πού ξέρεις; Με κάτι τέτοια, όλο και κάτι ξαφνικό προκύπτει. Το παίζεις γύρω γύρω να ‘ρχεται, πώς θα σωτάρω τα φιλέτα, σέλινο ή σέλερι στη φασολάδα, ή το άλλο πάλι… Εμείς για την σπανακόπιτα παίρνουμε σφολιάτα, τέτοια παραπλανητικά. Διάθεση για πολλά πολλά δεν υπάρχει, αλλά αν υπάρξει αποδίδει. Τσεκαρισμένο.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
