Εκείνο πάλι το κόκκινο λελουδικό των Χριστουγέννων, δεν το θέλω με τίποτα. Άσε που δεν κρατάει για πολύ. Όσο κι η χαρά των γιορτινών ημερών, περαστική σαν την ιλαρά. Τρώμε βέβαια καλά, βλέπουμε φίλους. δεν δουλεύουμε, πάμε και κανένα ταξιδάκι ή μικρές βόλτες (στην παραλία).
Τα τελευταία χρόνια η αλήθεια είναι πως τα Χριστούγεννα είχαν εντελώς αποχριστιανοποιηθεί κι είχαν πάρει μια μορφή κοσμικής γιορτής και ξεφαντώματος, δώρα, ξενύχτι και ταξίδια. Καμμιά σχέση με αυτό που ζούσαμε παιδιά (για εμάς λέω, όχι για τα αυγά ημέρας). Όσο θυμάμαι αυτές τις αναγούλες που άκουγα περί ρεβεγιόν και ταμπλντοτ, λέω “καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια”.
Όμως η φτώχεια, εκτός που θέλει καλοπέραση, επανέφερε και τα πράγματα στην αρχική τους θέση. Και δεν θέλω τώρα χαζά περί θρησκοληψιών και τέτοια. Απλή λογική και σκέτη. Τα Χριστούγεννα δεν είναι κάτι σαν την Πρωτομαγιά, άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλαναύτη.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
