Μου αρέσει που το καλοκαιράκι τραβάει σε μάκρος. Μου ήρθε να πω γουστάρω αλλά σκέφτηκα μην κλέψω την αποκλειστικότητα για τέτοιες εκφράσεις από τον πρόεδρο της Βουλής και το άφησα. Ζέστη, ναι. Ε, αν το πάει έτσι θα κάνουμε κι ένα μπανάκι το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στα γάργαρα νερά της εξωτικής Λούτσης, μπορεί και δυο. Αποχαιρετιστήριο. Εκεί κατά τον Αϊ-Δημήτρη που έχουμε το γαϊδουροκαλόκαιρο, μονάχα ηλιοθεραπεία και περπάτημα στην ακρογιαλιά. Κάθισα λιγάκι στη βεράντα να ξεφυλλίσω κάτι παλιές εκδόσεις των “ΕΙΚΟΝΩΝ” της εποχής Ελένης Βλάχου που εξασφάλισα κατόπιν ψαξίματος, αλλά μοσχοβολάει από τον απορροφητήρα η φασολάδα μου και μαζεύτηκα να την περιμένω. Κόκκινη ναι και με καυτερή πιπεριά. Οκτώβρης, τέλος οι μελαγχολίες του Σεπτέμβρη με τα τραγούδια του Τόνυ Πινέλι (μην ρωτάτε ποιός είναι αυτός εσείς τα μικρά), τα λινά φουστάκια δεν ανεμίζουν πια στο απογευματινό αεράκι. Επίσης τέλος εποχής για τα θερινά τα σινεμά. Α, να δούμε οπωσδήποτε την ταινία του Γ. Σμαραγδή, είδα τα σχετικά ντοκιμαντέρ για τον σπουδαίο Έλληνα που βιογραφεί. “Αντέχει ο Πολιτισμός”, είπε ο κυβ. εκπρόσωπος στην επίσημη πρεμιέρα και θα συμφωνήσω. Μόνο που αυτός μονάχα αντέχει σε τούτον τον τόπο πια, απαντοχή ενός πληγωμένου στον εγωισμό του λαού. Ο Πολιτισμός. Όλα τα υπόλοιπα καταρρέουν καθημερινά, αλλά από κάπου πρέπει να πιαστούμε, για να κολυμπήσουμε μέχρι απέναντι. Ας είναι ο Πολιτισμός η σανίδα…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
