Άρωμα ευκαλύπτου και…
Άρωμα ευκαλύπτου πλημμύρισε το σπίτι! Βέβαια δεν το πολυαντιλαμβάνομαι καθότι μπουκωμένος, αφήστε τα καλά μου. Με γλωσσοφάγατε. Κάτι που βολόδειρα το ΣΚ με τις κηπουρικές και τα νερά στο μπαλκόνι, κάτι που σκόπευα να ψηφίσω την Κυριακή, κάτι που δεν απάντησα σε κάτι κλήσεις-προσκλήσεις, με πήρε και με σήκωσε. Δυσκολία αναπνοής, ρίγη και πυρετός, το χειρότερό μου. Αντιβίωση, ντεπόν, ξοζάλ, σιροπάκια και κακή διάθεση. Απόψε την περνάω ανάμεσα σε υδρατμούς από βράζοντα φύλλα ευκαλύπτου.
Αυτό πάλι με την… χθεσινή παρ’ ολίγον εκλογή, τι ήταν; Δεν μπορεί, κάποιος μας κάνει πλάκα, δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά και μια παρέα ατζαμήδων (για να μην πω τενεκέδων ξεγάνωτων) να καταδικάζει έτσι απερίσκεπτα τον Αλέξη συντροφιά με την σάρα, την μάρα και το κακό συναπάντημα, να μείνουν με το ζόρι είκοσι χρόνια στα πράγματα και να περικαλούνε μάλιστα τον Σταύρο και την Φώφη, που τους δείχνουν πλάτη, για να μην πω τίποτα άλλο.
Γελάω με τον τρόπο που τα παρουσιάζουν όλα τούτα τα πρωτοφανή, κάτι νεόκοπα δημοσιογραφάκια της ΕΡΤ. Καλά κάνουν αυτά, το ψωμάκι τους. Απλά γελάω που σε τίποτα δεν διαφέρουν του παλαιού παντοδυνάμου Πασόκ, που πολλοί αγαπήσατε. Τέλος πάντων, άκρη δεν βγαίνει.
Ανικανότη βλέπω στην αξιωματική αντιπολίτευση και μη σοβαρότη, την ώρα που ο Αλέξης λίγα ψίχουλα αγάπης τους γυρεύει. Σταθείτε, σταθείτε. Με τι μούτρα έρχεται και ζητάει συμπαράσταση, βοήθεια και συνεργασία, αδυνατώ να κατανοήσω. Θα την βρει φαντάζομαι στην πλευρά του Βασίλη Λεβέντη.
Επανέρχομαι στο προσωπικό μου δράμα, του κρυώματος ντε. Να σας πω και το χειρότερο; Το λέω. Κοτόπουλο βραστό με φιδέ. Και γιαούρτι πρόβειο, εκείνο με την πέτσα.
Καλό βράδυ.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
