Φεύγει ο Μάρτης, ε! Ας πάει κι αυτός εκεί που χάνονται οι μήνες, τα χρόνια, μας υποχρέωσε με τις βροχές. Και επιπλέον χεστήκαμε για την παροιμία “αν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα…”, δεν σπείραμε φέτος. Ποιός σπέρνει πια σε τούτον τον τόπο; Τα παίρνουμε έτοιμα. Εμείς απλά καθημερινά παιδιά είμαστε, της διπλανής πόρτας, που μας αρέσει ο ήλιος κι η θάλασσα, όλα εκείνα που κάνουν τους ξένους να λυσσάνε μαζί μας γι αυτό σιχαθήκαμε την βροχή.
Τι άκουσα πάλι και δεν το πιστεύουν τα αυτιά μου; Δήμαρχος της περιφέρειας άστραψε ένα σκαμπίλι βροντερό σε Δημοτικό Σύμβουλο; άκουσα μάλιστα και το κλάρρρρ! Ε, τον έσκασε πια. Αλλά με την ευκαιρία του χάπενιγκ, δεν κάνει έτσι μια ένας εισαγγελέας, να ρίξει μια ματίτσα προσεκτική στα διαχειριστικά των Δήμων και των άλλοτε αμαρτησάντων Νομαρχιών; Πολλές βίλες βλέπω φυτρωμένες στα παραλιακά και υποψιάζομαι. Όλοι κληρονόμησαν θείες άγαμες; Αυτοί, να δείτε που μήτε χαράτσι θα πληρώνουν, θα έχουν βρει σίγουρα πατέντα να κλέβουν ρεύμα χωρίς πουθενά να φαίνονται τα τετραγωνικά. Γιατί πληρώνουν καύσιμα; Αλλά ποιός ελέγχει; Εσείς μικρά μου, αθώα και ανυποψίαστα, πιστέψατε πως κόπτονται να εκλεγούν μονάχα για να καμαρώνουν στην παρέλαση; Εντάξει, θα κορδωθεί ο παλιόβλαχος στην εξέδρα, δεν λέω. Ο ημιμαθής που μεγάλωσε αγραυλιζόμενος στις κομματικές αυλές, θα σκιστεί για την εκλογή του, θα πουλήσει την ψυχή του, θα ξεκατιανιαστεί για 5 κουκιά παραπάνω στην κάλπη, αλλά… δεν είναι μόνο για το κόρδωμα. Είναι και που το ξέρει από πριν ότι θα το χώσει το δάχτυλο βαθειά στο μέλι. Έχει δει, ακούσει, το ξέρει καλά. Οι προηγούμενοι πλούτισαν, γιατί όχι και του λόγου του; Κι επειδή λόγω τάσεων μαζοχιστικών έχω τύχει σε κάτι συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω τους διαλόγους. Ε, πότε πότε πέφτει και κανένα σκαμπίλι, σιγά!
Άλλοτε έπεφταν τα εκατομμύρια σαν το χαλάζι, ένα σκαμπίλι μας μάρανε; Με τις υγείες τους.
Θα σας καλημερίσω και θα καταπιαστώ με την μαγειρική. Αρνί στο φούρνο με πατάτες, εύκολα πράγματα. Λιακάδα σήμερα, ζέστανε επιτέλους, μόνο που έχει απλωθεί ένα πράγμα σαν σύννεφο, σαν ένα βρώμικο τούλι. Η σκόνη Σαχάρας, γαμώτο, έχει καλύψει τα πάντα. Πως είναι στα δημόσια πράγματα που καλύπτει τα πάντα μια επιδημία κουκουλώματος ευθυνών; Κάπως έτσι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
