Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό; Ζέστη, δεν λέω, σου έρχεται να τα γράψεις όλα, να δώσεις και να θαλασσοδαρθείς με τα κύματα, αλλά… Δύσκολοι καιροί για εμάς τα ανέμελα παιδιά του καλοκαιριού, οι λογαριασμοί πλακώνουν ο ένας τον άλλον, στις ειδήσεις πλακώνονται κυβερνητικά στελέχη με αντιπολιτευόμενα, δημοσιολογούντες με συνδικαλιστές, πρώην υπουργοί που τώρα απολαμβάνουν τα πλούτη τους με απολυμένους, φοροδιαφεύγοντες επιχειρηματίες με κρυφοφοροδιαφεύγοντες δημοσιογράφους, όλοι με όλους. Τα δόλια τα νυν και τέως εργαζόμενα καταμεσίς να μην ξέρουν κατά πού να στραφούν. Όλοι συμπούπουλοι πλακώνονται, εκτοξεύοντας καταγγελίες, απειλές, λίστες κρυφές και… επίσημες υποδοχές. Τι της ήρθε τώρα αυτηνής με τα κακοραμμένα σακάκια στα καλά του καθουμένου να μας κατσικωθεί; Επίσκεψη σου λέει! Οχτώ ώρες; Να περάσει, δεν λέω, μια βόλτα από το σαλόνι μας, να φέρει τα φοντανάκια της, να πάρει έναν καφέ πικρό, ένα υποβρύχιο σε κρύο νερό, όχι σαν εκείνα τα σκάρτα που μας πούλησε τότε επί Άκη, μια ωρίτσα άντε δυο, κατόπιν να ξεκουμπιστεί να πάει στο καλό. Αλλά οχτώ ώρες; Το κάνει, σου λέει, για να στηρίξει τον άλλον. Μμμμμ και τώρα που ήρθε η ατσούμπαλη, τον βάλαμε στην καρδιά μας, τι να σας πω! Μα πέρα από το δύσκολο των καιρών γενικώς και το γκρίζο, ο καιρός βρίσκεται στο Μεταίχμιο. Γαϊδουροκαλόκαιρο. Δεν ξέρει κατά πού να το πάει. Ζέστη με αεράκι και υγρασία. Δεν ξέρεις πώς να ντυθείς, δεν ξέρεις πόσο νερό να ρίξεις στα λελουδικά. Να βάλεις μια ζακετούλα ή να το παίξεις παλληκάρι; Τη νύχτα να ρίξεις την πάνινη κουβερτούλα ή όχι; Να πληρώσεις το χαράτσι τώρα ή να αφήσεις το χαρτί κολλημένο με μαγνητάκι στην πόρτα του ψυγείου, περιμένοντας την ανάκαμψη; Στο τέλος πάντα ο λογαριασμός βγαίνει ελλειμματικός. Κακοί υπολογισμοί, “δεν μετρήσαμε το κύμα και τον άνεμο σωστά”…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
