Ε, άει μου στο διάολο
Από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα να έρχεται το άρωμα του νυχτολούλουδου, ο Αλέξης να λείπει στην Αμέρικα, να συναγελάζεται με τον Κλίντον και παρέα με την Παγώνα να φωτογραφίζεται με τους Ομπάμα, να έχει μπει ο Οκτώβρης χωρίς παίξε-γέλασε, να έχεις περάσει από το σεντόνι στο κουβερλί χωρίς να έχει μεσολαβήσει η κουβερτούλα πικέ, ο Καμμένος να στήνει μνημόσυνα για τους Σαλαμινομάχους και να περιπετεί επί κόκκινου χαλιού πάνω σε παλέτες σκορπισμένες σε μια βρωμερή ακτή, να κρατιέσαι με το ζόρι για να μην πεις λόγια πικρά, αλλά να ξανακρατιέσαι για να μην τηγανίσεις ένα βουνό πατάτες παρά να αρκείσαι σε ψητά λαχανικά για λόγους υγείας, οι ειδήσεις να παίζουν πρώτο θέμα τα της διαδοχής στη Ν.Δ. και να σε εκνευρίζουν οι δράκοι που ξεστομίζονται με μόνο παρήγορο το ότι όλο αυτό το σκηνικό στην πιο ξεκούδουνη στιγμή στήθηκε για την διαδοχή Σαμαρά, μια ενόχληση από το ιγμόριο να μην λέει να με παρατήσει να χαρώ το έργο, το άρωμα νυχτολούλουδου να επιμένει δυνατό… ΚΑΙ ΕΓΏ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΣΙΔΕΡΩΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.
Ε, άει μου στο διάολο.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
