Τι να πούμε και μεις τα δημόσια υπάλληλα! Όλα καλά, πολύ καλά. Αφού έβαλα μπριάμ στο φούρνο και λίγο έλειψε να μου καεί από την συγκίνηση. Κάτι η τρελή χαρά, κάτι τα τηλεφωνήματα των πανηγυρισμών, στο τσακ το πρόκαμα.
Με ενθουσίασε ο ανασχηματισμός, δεν χωρεί αμφιβολία περί τούτου. Εκεί που άκουσα τα ονόματα της Φώφης, του Άδωνη, του Μιχάλη, ρίγησα. Ως πρώτη αντίδραση άρπαξα το μεγάλο βάζο με τη μερέντα κι ένα κουτάλι της σούπας, κατόπιν επικράτησαν ψυχραιμότερες σκέψεις και πήρα κουταλάκι του γλυκού. Τέτοιος ήταν ο ενθουσιασμός και το τρελό το κέφι. Τα νέα πρόσωπα, η ελπίδα που κουβαλάνε, εκείνο το σούρσιμο που κάνουν στην ανάπτυξη, από το μαλλί μας τήνε φέρνουν να κατσικωθεί ανάμεσά μας και να μας… αναπτύξει.
Ιδίως εκεί που άκουσα το παρασκήνιο για την αντιπροεδρία που “δικαιούτο” ο κ. Αβραμόπουλος, αλλά μετά μας διαβεβαίωσε πως ο ίδιος δεν το ζήτησε ποτέ παρά μόνο ο απλός λαός, κάποιοι ανώνυμοι κύκλοι εξέφρασαν ένα αίτημα, εκεί έλιωσα. Είπα να ασχημονήσω έτσι για συμπαράσταση, είχα φάει και κάτι φουσκωτικά, αλλά συγκρατήθηκα. Δεν είναι πρέπον είπα.
Τι άλλο να κάμω, ο δόλιος ο πολίτης; Είμαστε και μισθωτοί, δεν μας παίρνει για πολλά. Ευτυχώς έχουμε τις ελπίδες μας στην διάδοχο κατάσταση που ετοιμάζεται πυρετωδώς. Μαθαίνει. Από βδομάδα θα κάτσω να μελετήσω τις προτάσεις τους, έτσι να είμαι κι εγώ έτοιμος να υποδεχτώ τις αλλαγές που τεκταίνονται. Πληροφορίες πως είναι ανεμογκάστρι διαψεύδονται ως κακόβουλες, έτσι να κάνει μια ο Αλέξης, να αρπάξει αλαμπρατσέτα τον Καμμένο και τον κυρ’ Φώτη, μια απλωτή θα κάμουν και θα μας σώσουν, θα μας περάσουν στην απέναντι ακτή. Έχω εμπιστοσύνη στις προτάσεις της αριστεράς. Δοκιμασμένα πράγματα. Έτσι να βγάλει μια τους συνδικαλιστές στον δρόμο, χέστηκαν οι δανειστές μας.
Αλλά σταθείτε καλά μου, επειδή δεν έχω και τόσο κοντή μνήμη πια. Έχουμε κυβέρνηση Ν.Δ. και Πασόκ; Σωστά ακούω; Δεν έχω παραισθήσεις; Δεν μου έριξαν κάτι το πρωί στον καφέ εκεί στην παραλία; Σίγουρο; Μην με πείραξε ο ήλιος;
Άκουγα την Όλγα Τρέμη με τον Πρετεντέρη απόψε καυλωμένους από χαρά (συγγνώμη κιόλας) και παραξενεύτηκα κατ’ αρχήν, άργησα να το χωνέψω. Αμ ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος; Θαρρείς για χάρη του έγινε το όλο εγχείρημα. Έτσι, να χαμογελάσει το πικραμένο χειλάκι του Ιορδάνη. Να δει τους μισούς βουλευτές του Πασόκ στην κυβέρνηση.
Ποια παροιμία; “Τα αγγειά γενήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι”; Ελάτε, ελάτε, το MEGA μια χαρά τις είδε τις εξελίξεις. Με τον ασθενή να δούμε τι θα γίνει…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
