Επιστρέψαμε…

Επιστρέψαμε…

Δεν το λες και “Νόστιμον ήμαρ”, πάντως επιστρέψαμε. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σαν τη φανουρόπιτα ένα πράγμα. Με κρύα καρδιά. Αλλά θα μου πείτε επιστρέφει κανείς με ζεστή; Και θα κουνήσω το κεφάλι συγκαταβατικά, σε αντίθεση με κάποιους που δεν το βουλώνουν ΠΟΤΕ στο αυτονόητο, εξαντλώντας την υπομονή μας. Μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις την αξία της σιωπής στις συναναστροφές. Αλλιώς… ακούς Γιάννη Πάριο σε παλαιότερες επιτυχίες.

Επιστρέψαμε λοιπόν φορτωμένοι την Άρτα με τα Γιάννενα. Κατάκοποι-ξεκούραστοι, οπλισμένοι με επιμονή, αλλά και… μαυρισμένοι! Όχι παντού. Αφήσαμε και λευκά σημεία. Κι ούτε πετάξαμε πέρα τα μαγιώ (φέτος σε κλασικούς χρωματισμούς με εξαίρεση ένα εμπριμέ για πιο γιορτινό), μια γενική αναφορά κάνουμε περί γυμνισμού από καιρού εις καιρόν, ρίχνοντας μια κούφια προς άγραν αντιδράσεων. Αλλά και… έτσι, για πιο τσαχπίνικο.

Τα λελούδια μου τα βρήκα σε πολύ καλή κατάσταση, δούλεψε άψογα ο αυτόματος πιλότος, κάτι ψιλοαπώλειες συνηθίζονται το καλοκαίρι. Άλλωστε έφερα πράγμα για μεταφύτευση.

Τελικά το μισό σπίτι που κουβάλησα μαζί μου δεν χρειάστηκε, ολημερίς με κάτι κοντοβράκια δερνόμουν δώθε-κείθε. Η μάνα μου ναι, πιο αδύναμη από κάθε άλλη φορά, φέτος πάτησε τα ενενήντα ένα, μόλις έφευγα, ώσπου να κατέβω ξέχασε να βγει στο μπαλκόνι σαν άλλοτε να στηριχτεί στο κάγκελο και να κοιτάζει με το χέρι αντήλιο, μέχρι να χαθώ στη στροφή του δρόμου. Και οι ορμήνειες λιγότερες, να βρω μια φτωχιά αλλά ομορφούλα, τέτοια…

Πάντως χόρτασα θάλασσα. Και… ρούπωσα μπύρες! Το ρήμα θα το αναλύσουμε, μεταφράσουμε, ανασκολοπίσουμε, με άλλη ευκαιρία. Λέτε να φθινοπωριάσει νωρίς; Ελπίζω πως όχι. Προσωπικώς θα το τραβήξω, σαν πουλόβερ ξεχειλωμένο θα το κάμω, θα το φτάσω το καλοκαίρι μέχρι τις παρυφές του χειμώνα.

Αύριο, μεθαύριο βγαίνει ο ΕΝΦΙΑ (ναι, εκείνος ο άδικος φόρος που θα καταργούσε ο Αλέξης) προβλέπεται αύξηση εισφοράς για αρκετούς, οπλιστείτε με υπομονή. Πόση πια; Δεν έχω να προτείνω παρά μόνο ξόρκια και ευχές με το ρήμα της αναπαραγωγής σε όλες τις εγκλήσεις. Αν κυβερνούσαν εκείνοι οι κακοί κεντροδεξιοί που αβαντάριζαν την πλουτοκρατία, φίλοι εδώ θα μας καλούσαν να αρπάξουμε τα άρματα και να διαγουμίσετε τα θερινά ανάκτορα. Ξεχνιούνται εκείνα τα σκουσμάρια στις πλατείες κι εδώ; Εδώ κι αν ήταν! Τώρα αντί να καταπιούν την γλώσσα τους και μαζί έναν κουβά σκατά, όχι δεν το βουλώνουν. Παρά καλιαρντίζουν διάφορα, διαχωρίζουν την θέση τους, γενικεύουν και τοποθετούνται επί παντός. Ξέρετε. Εκείνες τις παλαιοαριστερίστικες παρλαπίπες. Αν προτιμάτε αφαιρέστε την πάρλα και αφήστε σκέτο το υπόλοιπο. Κολιός και κολιός! Άλλως πώς… Άντεστέ μου Στοιχειά!

Θέλω να βγω στο μπαλκόνι για κηπουρική, να πετάξω φύλλα, να πλύνω, να γιατροπορέψω πληγές, θα κλείσω με το Παπαδιαμάντειο: “Ανθρώπους και κτήνη σώζεις Κύριε”! Καλό… υπόλοιπο καλοκαιριού. Περιμένω παρεούλα αργότερα, να κατασπαράξουμε ό,τι έφερα, πλησιάζει και το πανηγύρι της εξωτικής Αγουλινίτσης. Προεόρτια. Τα μπάνια: Ε, ναι. Θα συνεχιστούν κανονικά.

του Δημήτρη Χίλιου

Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.