Δεν ξέρω τελικά πώς πρέπει να γιορτάσω την σημερινή μέρα. Θέλω να εκφράσω την οργή μου, οφείλω να σεβαστώ την ημέρα και όσα τούτη κουβαλάει, να εκφράσω την απαξία μου για το σημερινό τίποτα, την αηδία μου. Θυμάμαι πως και τότε, στην Επανάσταση του ’21 έπαιξαν ρόλο καταστρεπτικό ανάξιοι πολιτικοί, “καλαμαράδες” τους έλεγε ο δάσκαλός μου, μικροί κι ανίκανοι. Έναν Κολοκοτρώνη δεν βλέπω. Από την άλλη σκέφτομαι πόσο εύκολοι είναι οι αφορισμοί… Θα ξεφυλλίσω σιωπηλά φωτογραφίες σχολικών εκδηλώσεων, θα μεταφυτεύσω μια Μανώλια πανέμορφη και κατόπιν θα δω πού θα πάω για φαγητό. Ο καιρός δεν ενθαρρύνει τις αποδράσεις, συννέφιασε ξαφνικά. Χθες όμως λιάστηκα σαν γατί στην Νέα Μάκρη. Α, σήμερα θα φάω και το πρώτο παγωτό ξυλάκι της χρονιάς, όπως τότε που γυρνάγαμε από την παρέλαση και πέφταμε με τα μούτρα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
