Και το πνεύμα εν είδει περιστεράς, πέταξε μακράν του τόπου τούτου. Κι άφησε το πνεύμα του Γιώργου, με την μορφή γλάρου που γυροφέρνει το κανό, να παλεύει με Λαιστρυγόνες και με Κύκλωπες. Α, Καραμήτρο! Είπαμε να το γιορτάσουμε φτωχικά σήμερα, μά με τέτοιον ανάποδο καιρό ποιά αγκρογυαλιά να σε δεχτεί; ποιά αγκαλιά, ποιά θάλασσα; Κι άϊντε ρημαδοπήγες. Με τι καρδιά να γδυθείς, ν’ απλώσεις πετσετικά!
Σαν να ξανοίγει από τα ανατολικά.
Μιράκολο! Έφτιαξε ο καιρός ξαφνικά, ο Αττικός ήλιος τυλίγεται από ένα τούλι ελαφρύ πότε πότε, αλλά εντάξει. Δεν είναι και τσεμπέρα. Οπότε, αρπάζω τον εξοπλισμό, αρπάζω επίσης δυο φίλες κολυμβήτριες δεινές και σαλπάρουμε. Άθληση, καφέδες, κολατσιό, όλα παρά θιν αλός. Μαυρίζεις ασφαλέστερα έτσι. Δεν εννοώ με το κολατσιό, με τον ήλιο μπαμπουλωμένον στο τούλι εννοώ. Σας ασπάζομαι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
