Κυριακάτικο ξύπνημα! Πήρα ένα φλιτζάνι αχνιστό καφέ κι έκατσα δίπλα στην ανθισμένη μπουγαρινιά. Η πόλη αργοξυπνάει. Μια κοπέλα λοξώς απέναντι χασμουριέται στο μπαλκόνι, φοράει μόνο ένα μακώ και δεν με κοιτάζει καν, το καναρίνι των διπλανών αλάλιασε στο τραγούδι, Καλοκαίρι. Καρπούζι δεν μύρισε ακόμη, πάντως εγώ πασαλείφτηκα ένα αντιηλιακό με άρωμα εξωτικό, έτσι για προετοιμασία.
Ετοιμάστηκα, την κάνω με ελαφρά για τις ανατολικές παραλίες, Μεσογείων, Σπάτων… ε κάπου θα με βγάλει. Μια γειτόνισσα μας έσπασε τα ρουθούνια, φτιάχνει φρικασέ. Το καιρνούργιο μαγιώ λέω να βάλω σήμερα, πήρα κι ένα μυθιστίρημα της Καρυστιάνη μαζί, έτσι για κράχτη. Θα το απλώσω δίπλα στον καφέ χωρίς γυαλιά (ξέρετε ποιά), τάχα. Ε, θα ρίξω και καμμιά ματιά στο βιβλίο, εντάξει. Χαίρετε!
Υπέροχη θάλασσα. Για την μούρλια ένα κι ένα! Ο ήλιος απειλητικός μόλις που με χάρηκε για μια στιγμή ώσπου να βουτήξω, σκιά ωραιότατη, καφές επίσης, η Όλγα η γκαρσόνα πολύ φιλική και περιποιητική (όταν έχω παρέα φίλες, ούτε που να με …φτύσει), κόσμος αρκετός, απέφυγα τις παρέες με παιδάκια και τις μεγάλες παρέες, μακριά κι αγαπημένοι. Ε, ψιλοδιάβασα μά περισσότερο χάζεψα κι έστησα αυτί στο τι έλεγαν γύρω.
Και στην επιστροφή με περίμενε μια μακαρονάδα ανωτέρα περιγραφών. Πουτάνα θάλασσα, την ανοίγεις τελικά την όρεξη ΚΑΙ για φαγητό!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
