Όμορφη μέρα, ε αφού το λέει και το τραγούδι. Τέλη Μαΐου με λιακάδα, αλλοίμονο. Γύρω τέρατα κι εμείς του κασίδη το κεφάλι. Στην πολυκατοικία ξεκατινιάζονται ακόμα για κάτι δεύτερους που λάκησαν αποδώ και τρούπωσαν αποκεί. Στήνω αυτί να ακούσω κάτι ελπιδοφόρο, πλην… άκρα του τάφου σιωπή. Κάτι δηλώσεις του αρχηγού, μου φάνηκαν σαν ομιλία του Γιωργάκη, λίιιιιιιγο μόλις διορθωμένη. Ο Αλέξης πέταξε τις πατάτες του στην Εσπερία με κάτι ατάκες σκέτη χοντροκοπιά γιατί έτσι έκαναν παλιά στο δεκαπενταμελές και το είχαν κρίνει αποτελεσματικό παρέα με τα άλλα παιδιά. Στήνω κι εδώ αυτί, λόγος θολός, η παράσταση ερασιτεχνική. Στο πασόκ ανεβοκατεβαίνουνε σκάλες στην Ιπποκράτους κι αναρωτιούνται “Άκης, Άκης… μα ποιός είναι αυτός;” και ψάχνουν στα σεντούκια παλιές φωτογραφίες από κάτι συνέδρια φουλ σοσιαλιστηκά να τις εξαφανίσουν. Δεν στήνω καν αυτί, ξέρω τι θα ακούσω. Ό,τι άκουγα 30 χρόνια. Παρακάτω πού να πάω, δεν αντέχω άλλες απογοητεύσεις. Τα εργαζόμενα και τα συνταξιούχα ζαλισμένα περιμένουν τις νέες δέσμες μέτρων, οι άνεργοι ετοιμάζουν δισάκι, οι μετανάστες κατσικώθηκαν εδώ γιατί έχουν κάτι ελπίδες κρυφές τώρα επί Αλέξη να έρθουν στα πράματα. Και χέστηκα αν κάποιοι θυμώσουν γι αυτό που λέω γιατί το είδα με τα μάτια μου να έχουν στις υπηρεσίες καλύτερη μεταχείριση από εμάς και στα νοσοκομεία, χωρίς ποτέ να έχουν πληρώσει φόρους. Γι αυτό μεθαύριο μόλις φτάσουμε στην κάλπη… μπορεί να το ξαναρίξουμε στην τρελή. Ευτυχώς που καλοκαίριασε και μπορείς να πάρεις μια βαθειά ανάσα ιωδίου, να κόψεις ένα λουλούδι, να αγναντέψεις ένα ηλιοβασίλεμα, ένα λινό φουστάκι να ανεμίζει στο μαϊστράλι…
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
