Απόψε έπεσαν τα παγανά ξανά στο λαγούμι τους. Άλλωστε όλα πέφτουν. Η θερμοκρασία, τα μιστά, η διάθεση (μην πει κανείς και η στύση, δεν θα το κάνουμε χαμαιτυπείο εδώ), τα ποσοστά των κομμάτων, όλα. Μόνο ο Γιώργος δεν πέφτει. Και γιατί να πάει να πέσει σε περικαλώ; Χωρίς να φάει την πατσαβούρα; Όοοοοοοχι. Εκεί θα μείνει να το χαρεί. Να χαρώ κι εγώ τις ξινισμένες μουτσούνες εκείνων που τον πίστεψαν σαν κάτι σημαντικό. Ε, να μην πάρω την εκδίκησή μου; Αφού, σου λέει, δεν φεύγει για να δικδικήσει εκ νέου την προεδρεία της σοσιαλιστικής αποτέτοιας, τέτοιο αστέρι πού θα ξαναβρούν! Δεν βαριέστε, τέτοια μέρα ας μην αμαρτάνω με κακολογίες, έχω να πιω κι αγιασμό το πρωί. Καθαρτήριο σώματος και ψυχής. Παλιά στο χωριό ραντίζαμε γυρίζοντας από την εκκλησία το σπίτι ολοτρόγυρα, τις σοδειές στο κατώι για να αυγαταίνουν, τα ζωντανά για να πληθαίνουν. Λέτε να βουτήξω αύριο; Μμμμ, δεν ξέρω, εξαρτάται. Θα πάρω μαζί μια πετσέτα θαλάσσης. Ανατολικά πάω, ελάτε. Μετά ναι, καφέ στο τζάκι.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
