Γράφω τούτα τα λίγα λόγια, αγαπητό μου ημερολόγιο, τρώγοντας στο μπαλκόνι πατάτες τηγανιτές, ναι ένα βουνό. Και μην μου πείτε Μα τέτοια ώρα, γλυκό μου; Το “γλυκό μου”, δεν θα μου το πείτε, αλλά το προσθέτω έτσι για να κάνει πιο τρυφερό, ώρες που είναι… Ναι, ναι, ναι, τέτοια ώρα πατάτες τηγανιτές μετά ριγάνεως. Είμαι αδειούχος κι είπα να το γλεντήσω απόψε έτσι πρωτότυπα και ξεσαλωτικά. Αργότερα θα πέσω στο καρπούζι με τα μούτρα. Άλλες χρονιές θα είχα φτερακίσει από σήμερα το μεσημέρι με το σχόλασμα, μα φέτος από ενθουσιασμό τίποτις. Την Τετάρτη θα σαλπάρει το πλοίο, τούρλα στο μπαγκάζι και μετά βίας. Παρεπιμπτόντως, οι πατάτες υπέροχες! Λέγαμε για τις διακοπές στην εξωτική Αγουλινίτσα. Λες κι έβαλαν καρμπόν να μου τα αντιγράψουν όλα από το αντιπαραπρόπερσι. Αφήστε που οι φίλοι μου εκεί παραμεγάλωσαν και μου φαίνονται αγνώριστοι, όλο για την πολιτική μιλάνε, για αρρώστιες κοινών γνωστών και για κοινωνικές υποχρεώσεις (το χειρότερό μου). Τι να τους κάνω, πείτε μου… Σκέφτομαι διάφορα, πλην αμφιβόλου αποτελεσμάτικότητος. Πείτε μου και σεις, εν τω μεταξύ τις τσάκισα τις πατάτες, θα βάλω μια μπύρα παγωμένη περιμένοντας τις απόψεις σας. Τι να τους κάνω, πως να τους ξαραχνιάσω;
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
