Χαρούμενο πρωινό ξύπνημα στην εξοχή. Μόνο κάτι ανυστερόβουλοι υποψήφιοι δρασκέλιζαν φράχτες και πορτόφυλλα όλη νύχτα μοιράζοντας ψηφοδέλτια. Πα πα πα! Τα έκανα παλιά, αφήστε. Τώρα επειδή λίγα πρόσωπα και πράγματα γνωρίζω, τα έφεραν φίλοι σταυρωμένα, έτοιμα.
Εννοείται πως ο καφές συνοδεύεται από ρεβανί, μηλόπιτα και κάτι κουλουράκια με γεύσεις περίεργες.
Όταν λέω εξοχή, δεν εννοώ πια και εντελώς κατσικοχώρι. Μια… πολίχνη, θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης, κωμόπολη τη λέγαμε παλιά. Που άλλοτε κατοικείτο από κόσμο μιας άλλης ποιότητας, την εποχή της σταφιδοκαλλιέργειας και της λίμνης. Τώρα όλα πιο πλαστικά, πιο χοντρά, πιο “Να τα φάμε ούλα μοναχοί μας”, πιο αισθητικής δευτεράτζα να το πω; Πασόκ να το πώ; Καρπουζοκαλλιέργεια να το πω; Όλα συμπούπουλα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
