Σαν το δελφίνι θα τα σκίσω τα γάργαρα νερά σήμερα, σαν το δελφίνι. Έχω τα ρεπά μου! Κάτι σκούζει εδώ ο Τράγκας περί των εξελίξεων, περί μαχών με προεξοφλημένους νικητές και ηττημένους, μα είπα να μην μου χαλάσει κανείς τη διάθεση κι έκλεισα το ραδιόφωνο. Θα εκδράμω λοιπόν σε λίγο σε λιγάκι, η μόνη πολυτέλεια που απόμεινε. Θα πιω τον καφέ μου απέναντί της (μεταξύ μας, το εν δέκατον θα ακούω από όσα θα καλιαρντίζει γύρω η παρέα) κι ύστερα, μόλις λιγάκι ζεσταθώ θα κάμω γιούργια και θα πλέξω στα γάργαρα νερά, χωρίς να σκεφτώ τίποτα απολύτως. Αρκετά σκέφτομαι τα βράδια, μετρώντας τα κάγκελα στο μπαλκόνι. Το ίδιο θα γίνει και αύριο, Σάββατο. Ίσως πιο οργανωμένα. Την Κυριακή που κάνουν γιουρούσι στη θάλασσα οι φαμελιές σούρνοντας επιπλαρισμό παραλίας συν ψυγεία από φελιζόλ, του λόγου μου θα πάω για δουλίτσα. Προκειμένου να ξανακάνω την εκδρομή μου κάποια γλυκειά και ήσυχη καθημερινή. Βατραχοπέδιλα; Όχι μωρέ, μου κάνει πολύ παλιακό το στυλ και τα βαριέμαι. Έτσι τα λέω, για να κάνει πιο πλούσιος ο εξοπλισμός. Ευχηθείτε να μην πνεύσουν οι άνεμοι, να μην τουρλώσουν τα πανιά!
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
