Καλά τα μαγειρέματα κατ’ οίκον, οι καφέδες, οι παρέες, οι κοντινές αποδράσεις μέχρι την εξωτική Λούτσα για τροφοδοσία, αλλά θέλω να δραπετεύσω ένα τριήμερο σε τόπους μακρινότερους (αν είναι και παραλιακός δεν με χαλάει). Να περπατήσω δρομάκια ανάμεσα σε αγριοπουρνάρια, να συνομιλήσω με ανθρώπους που ρούφηξαν τη ζωή με τις χαρές και με τις πίκρες της, να φάμε βραστό με μπόλικο πιπέρι, φασολάδα με σαρδέλα παστή, να πιούμε μπρούσκο κρασί. Χωρίς κουβέντες περιττές και φιοριτούρες λιμοκοντορίστικες. Να πιω καφέδες μερακλίδικους απέναντι στο κύμα, να τσιγγλίσω τη φωτιά με την τσιμπίδα, να καψαλίσω ψωμί. Κι ύστερα να απολαύσω αυτό που οι άνθρωποι της επαρχίας σε αναμετρούν πίσω από την πλάτη σου και βγάζουν συμπεράσματα. Οπότε παίρνεις το ύφος που απαιτεί ο ρόλος και τους απολαμβάνεις… Α, πρέπει να το αποφασίσω, δεν είναι να περάσει ο χειμώνας και να το χάσω.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
