Μμμμμ, εντάξει. Φτάνει. Τι να το κάμω κι αν μάθω ότι ακόμα ένας τέως υπουργός ευεργετήθηκε από υπηρεσίες του δημοσίου, ότι εκμεταλλεύτηκε όλα τα παραθυράκια του νόμου, ότι έφαγε ήπιε και την Άρτα φοβέρισε; Κερδίζω κάτι; Νο! Τους παίρνει κανείς πίσω τα αποκτηθέντα; Επίσης Νο! Μονάχα κάτι ψιλογιουχαΐσματα στο δρόμο. Ε, και! Αφήστε που έχω και κάτι φιλαράκια στην ηπειρώτικη πολιτεία με το γεφύρι της και δεν θέλω να τα πικραίνω κάθε που την τσαμπουνάω σε ανάλογη περίπτωση…
Τι κι αν γιαούρτωσαν τον Νταλάρα ενώ εκείνος θεώρησε πως μάλλον δεν άρεσαν τα τραγούδια. Ε, και! Κερδήθηκε κάτι; Ανέκτησε η χώρα μου το χαμένο της γόητρο; Οι ευρωπαίοι ακύρωσαν την ακύρωση των επισκέψεων στα νησιά μας το καλοκαίρι; Επίσης Νο. Έχω ρεπό και θα περπατήσω σε μια λαϊκή να καμαρώσω τα ζαρζαβατικά. Τι νόημα έχει να τα λέμε μεταξύ μας και να πικραινόμαστε…
Αφού δεν έχεις νέα ευχάριστα να πεις, καλύτερα να μην μας πεις κανένα.
Κανένα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
