Τι να πεις…

Γενέθλια, σου λέει, στο πασόκ! Ανατρίχιασα, είχα φάει και κάτι σύκα το απόγευμα, αφήστε τα. Τελικά καθείς με τα προβλήματά του. Αύριο να εκδράμω για θάλασσα, μιας κι έχω ρεπό; Τι φυσικότερο θα μου πείτε και τι άλλο να επιλέξω με τον χαραχτήρα που ‘χω! Έχω όμως ψιλοαρπάξει ένα κρυωματάκι με αποτέλεσμα κακή διάθεση και μια υποψία δεκάτων. Είναι που γυροφέρνω στη βεράντα χωρίς μπλούζα (ψιλοτσιτσίδι δηλαδή) και ξυπόλητος, μην ακούσω για παντόφλα, πα πα πα! Θα ντοπαριστώ αποβραδίς και το πρωί θα δείξει.
Ψάχνοντας τα της θαλάσσης ανακάλυψα πως μου λείπει ένα από τα μαγιώ της συλλογής, ίσως το καλύτερο, αν και λιγότερο απαθανατισμένο. Λέτε να μου το άρπαξαν; Μπα, θα το παράτησα πουθενά έτσι που γνοιάζομαι τα πράγματά μου, αλλά μπορεί ξαφνικά να το ανακαλύψω ψάχνοντας καμμιά τσάντα. Για την λεμονογαρδένια μου σας τα είπα; Όχι; Ε, σας τα λέω. Υπέροχη. Φύλλωμα λεμονιάς, λουλούδι και άρωμα γαρδένιας, όμως στο πιο ανθεκτικό. Την έστησα δίπλα στο σημείο που πίνω τον πρωινό καφέ. Αν όμως μου την ματιάσετε, δεν θα ξαναπώ κουβέντα για τα λελουδικά, παρά θα σας ταράξω στις συνταγές, νυχτιάτικο. Απόψε το μενού δεν έχει τίποτα, ένα γάλα και πολύ μου πάει.
Ειδήσεις; όχι ντε, δεν τα είπαμε; Ένας μαζοχισμός με έδερνε παιδιόθεν, αλλά όχι κι έτσι. Μόνο ραδιόφωνο. Η tv μια μουντζούρα απέναντί μου, κλειστή μονίμως τον τελευταίο καιρό. Ε, το Ρετιρέ, το Καφέ της Χαράς και το Παρά 5 τα μάθαμε απέξω και ανακατωτά. Για κάτι τούρκικες αηδίες που μας πετάνε στα μούτρα, δεν θα αφιερώσω μήτε λέξη. Απόψε, σου λέει, έπαιξε στην tv πολύ το θέμα γενέθλια του πασόκ. Είμαι τώρα για τέτοιες συγχύσεις; Πανάκριβη την πήρα πρόπερσι το ζώον, ήθελα βλέπεις 40ρα. Καλό νούμερο για ηλικία; Μπα, προτιμώ το 39, έμεινα 5-6 χρόνια εκεί. Γενέθλια λοιπόν! Όχι, δεν άντεξα τις λεπτομέρειες. Πάντως η πλάκα δεν είναι πια στα λεγόμενα των ιδίων των άλλοτε κραταιών και νυν κλασμένων από τους πάντες πασόκων. Η πλάκα είναι που τους την πέφτουν τώρα και τους δουλεύουν κάτι μεγαλοδημοσιογράφοι που άλλοτε έσκιζαν τις σατέν κυλότες τους για χάρη του Άκη, του Ευάγγελου, της Άννας, της Βάσως, του Τζώρτζ και των άλλων παιδιών. Δεν υπάρχει μέτρο σε τούτον τον τόπο. Κι αφού δεν υπάρχει, δεν ξέρω στο τέλος ποιός θα αρπάξει την πατσαβούρα να τους την σβουρίξει στα μούτρα. Θυμάστε πέρυσι που κράζαμε τους πολιτικούς δημοσίως; Τώρα έχουμε τόσο αηδιάσει, φοβηθεί, απελπιστεί, που ούτε γι αυτό δεν έχει κέφι κανείς. Η απόλυτη ταπείνωση ενός λαού, που τον έλεγαν περήφανο. Το βάρυνα υπερβολικά και δεν ήταν στις προθέσεις μου, αλλά κοίταζα προηγουμένως το πακέτο με τους απλήρωτους λογαριασμούς που βρήκα κάτω από την πόρτα μου επιστρέφοντας από την άδεια… Έριξα κι ένα κουρεματάκι το απόγευμα, πολύ γκρίζο στο πλάι τελικά. Γοητεία μου λένε, δεν βαριέστε. Ξέρω κάτι παροιμίες σχετικές, αντικρουόμενες. Τι να πεις…

του Δημήτρη Χίλιου

Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.