Τι ψιλοκατούρημα και τούτο απ το πρωί! Είπαμε να βρέξει, να ξεδιψάσει η γης, να πλυθούν κι οι δρόμοι της Αθήνας απ’ τα σκυλόσκατα, αλλά δεν ζητήσαμε κι από τη γριά να …απαυτό. Παπάριασαν οι γλάστρες μου, νισάφι. Σήμερα γιορτάζουν, σου λεει, οι Μαρίες. Αλλά όχι όλες, μόνο οι ανύπαντρες ή τέλος πάντων όσες θέλουν να δηλώνουν έστω και έτσι σημειολογικά την …παρθενίαν. Ελάτε, ελάτε, δεν θέλω σχόλια σαχλά, σεβασμός. Ψιλόβροχο, τα είπαμε, στο γιουρογκρούπ κάτι μαλακία έγινε και κόλλησε η δουλειά, σε μια (κατευθυνόμενη) δημοσκόπηση έβγαλαν δημοφιλέστατο τον κ. Στουρνάρα, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, εγώ δουλεύω απόγευμα, το γιουβέτσι μου έγινε καλούτσικο, κάτι τυροκριτσίνια που πήρα περαστικός από έναν φούρνο τελικά ήσαν υπέροχα και τα τσάκισα όλα διαβάζοντας τη νύχτα τη βιογραφία ενός βυζαντινού Αυτοκράτορα, του Τσιμισκή. Αυτό πάλι που δεν πίνω καφέ, δεν το αντέχω. Αφού στη δουλειά που φτιάχνουν τα κορίτσια ελληνικούς μυρωδάτους, γυροφέρνω τις κούπες τάχα ψάχνω τα κλειδιά και παίρνω βαθειές εισπνοές. Ναι, ακούω πολιτικές εκπομπές στα ραδιόφωνο όλο το πρωινό, παλιές κακές συνήθειες. Έχω χάσει το πρόγραμμα που έγραφα cd μουσικής από τη συλλογή μου στο λάπτοπ, όλο κάτι τέτοιες μαλακίες κάνω και μετά ζητάω βοήθεια από τα τσακάλια που τα παίζουν στα δάχτυλα. Πότε γιορτάζουν οι χωρισμένες Μαρίες; Α, δεν το έχω ερευνήσει. Αλλά σταθείτε. Οι χωρισμένες από γάμο ή από κάτι προχειρότερο; Ε, ας μας ενημερώσουν οι ίδιες μέχρι το απόγευμα, να ξέρουμε πού θα πάμε το βράδυ, πού θα τηλεφωνήσουμε έστω. Μην χτυπάμε πάλι στου κουφού την πόρτα. Μια χρονιά θυμάμαι… αλλά όχι δεν θα σας πω, θα το κρατήσω να γελάσει το πικραμένο μου χειλάκι στο αυτοκίνητο καθ’ οδόν προς εργασία (που είναι και με ολίγη χαρά πια). Πώς, πώς; Το άκουσα, ναι. Οι χωρισμένες γιορτάζουν κάθε μέρα. Και καλά του κάνουν. Στην υγειά μας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
