Τυρόπιτα!
Κρύο κάνει, είπα έξω δεν έχει, πού να τρέχεις με τέτοιο ψόφο, ας διαπράξω μια τυρόπιτα απλή και ταπεινή. Φύλλα πατσαβουριαστά και ανάμεσα τυριά κατά στρώματα. Ό,τι τυριά σου βρίσκονται. Το πάνω φύλλο το έλουσα με αυγά χτυπημένα και ένα γάλα εβαπορέ. Για τρεις πεινασμένους δεν ξέρω αν φτάσει το ταψί, στην ανάγκη θα υπάρξουν συμπληρώματα.
Καταχείμωνο.
Θέλω ένα τριήμερο σε ένα όμορφο χωριό. Με βόλτες, γίδα βραστή, φασολάδες, καφενεία με ξυλόσομπες, γερόντια με την τραγιάσκα χαμηλά να σιχτιρίζουν την κατάσταση, να στρίβουν κάτι τσιγάρα σέρτικα και να αναπολούν στιγμές που σταμπάρισαν τη ζωή τους. Κι ύστερα περπατώντας στις ρούγες να πιάνω κουβέντα με γριές πολυλογούδες, τετραπέρατες. Να κάνω μισή ερώτηση, ανήξερος τάχα και κείνες να λένε και να μην σώνουν. Υπέροχες φιγούρες και κάτι γκριμάτσες λαλίστατες. Οι γέροι, βλέπεις, είναι πιο ντούβιανοι, σφιχτοί στα λόγια, συχνά μελαγχολικοί.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
