Αγιορείτικη αγρυπνία
Ξεχνάς το χρόνο…
Ή μάλλον τον προσπερνάς.
Ο χρόνος αλλάζει προοπτική.
Συστέλλεται μπροστά στην απεγνωσμένη προσπάθεια
της ψυχής σου να πιάσει επικοινωνία με τον άυλο κόσμο.
Μέσα στην καρδιά σου τον ζητάς.
Του μιλάς.
Αισθάνεσαι.
Ζεις. Ζεις!
Ο χρόνος περνάει.
Εσύ εκεί.
Προσεύχεσαι.
Ευχαριστείς. Κουράζεσαι.
Παίρνεις μια ανάσα,
ξανά το κομποσκοίνι.
Ρέει η ευχή.
Κυλάει σε όλο τον κόσμο.
Μέχρι που -χωρίς να το καταλάβεις-
η αγρυπνία τελειώνει.
Και εσύ;
Εσύ πλέον έχεις ζήσει.
Έχει η καρδιά σου εμπειρίες.
Εμπειρίες χαραγμένες βαθιά.
Μία απέραντη, απέραντη γλύκα.
Μια ελπίδα που άλλη της καμμιά.
Δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο.
Τίποτε άλλο… Αμήν.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
