Ο Άγιος αυτός έζησε τον 4ο αιώνα. Σπούδασε την ιατρική και οι γνώσεις που πήρε απ αυτή συνετέλεσαν να ενισχυθεί η πίστη του. Διότι στη μελέτη του ανθρωπίνου σώματος, του θαυμάσιου αυτού ζωντανού οργανισμού, έβλεπε αναρίθμητα και καταπληκτικά δείγματα σοφίας. Θα ήταν παραφροσύνη να τα αποδώσει στην τύχη. Όλα αυτά μαρτυρούν τον παντοδύναμο και πάνσοφο Δημιουργό.
Ο Βλάσιος, λοιπόν, ήταν άριστος επιστήμονας και σοφός στο μυαλό. Όμως αυτό δε φθάνει, και ρωτάει ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής: «Τις σοφός και επιστήμων εν υμίν; δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραΰτητι σοφίας». Δηλαδή, ποιος από σας είναι σοφός και φωτισμένος; Όποιος είναι, ας το δείξει όχι με λόγια, αλλά με τα έργα της καλής του ζωής και με πραότητα, που δίνει στον άνθρωπο η αληθινή σοφία.
Και ο Βλάσιος το έδειξε. Την επιστήμη του δεν την έκανε επάγγελμα, αλλά αγαθοεργία. Πήγαινε στα σπίτια των φτωχών ασθενών, που θεράπευε και φρόντιζε με κάθε τρόπο. Συγχρόνως όμως, μελετούσε αδιάκοπα και την Αγία Γραφή.
Όλη του η καλή εργασία έφερε τον Βλάσιο στις τάξεις του κλήρου και τον ανέδειξε επίσκοπο Σεβαστείας. Από την θέση αυτή, χρησιμοποιεί περισσότερο την επιστήμη του για την δόξα του Θεού, με έργα και διδασκαλία. Συνδύασε, έτσι, στη ζωή του αρμονικότατα, πίστη και επιστήμη.
Τελικά, βασανίζεται σκληρά από τον έπαρχο Αγρικόλα και αποκεφαλίζεται.
Το κείμενο αυτό μας έστειλε ο Λεωνίδας Σ., τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
