Μαύρος ο ουρανός, κάτασπρη η γη, χαρούμενα η καμπάνα που χτυπά: Γεννήθηκε ο Χριστός! Η Παναγία γερμένη πάνωθέ του τον κοιτά.
Να το φυλάξουν απ’ την παγωνιά σκεπάσματα δεν έχει το μωρό και μόνο απ’ τα δοκάρια της σκεπής κρέμοντ’ αράχνες γύρω του σωρό.
Το χιόνι την καλύβα τριγυρνά μα στη σκεπή ανοίγει ο ουρανός και κάτασπρα αγγελούδια τραγουδούν: Γεννήθηκε ο Χριστός μας! Ο Χριστός!
Χτύπα καμπάνα του χωριού μας χτύπα καμπάνα μου χρυσή, Χριστούγεννα γιορτάζει ο κόσμος όλος, σήμαινε σήμερα και συ.
Χτύπα καμπάνα να σ’ ακούσουν, και κάθε Χριστιανός να ‘ρθεί, ένα κεράκι για ν’ ανάψει, εις του Χριστού μας τη γιορτή.
Οι ποιμένες γονατίζουν, ταπεινά και προσκυνούν, κι αγγέλοι φτερουγίζουν, και με χάρη τραγουδούν.
«Ωσαννά εν τοις υψίστοις», τ’ ουρανού και γης ο κτίστης, εγεννήθηκε στη γη, μεσ’ στης νύχτας τη σιγή.
Ας χαρεί ο κάθε πιστός, εγεννήθει ο Χριστός.
Χριστούλη πόσο σ’ αγαπώ! Πόσο σε νιώθω στην καρδιά μου! Δε βρίσκω λόγια να στο πω, φως είσαι και παρηγοριά μου.
Τη γέννησή σου με χαρά, γιορτάζουμε όλα τα παιδιά. Φορούμε ολόλευκα φτερά, κι όλα μαζί σαν αγγελάκια.
Πετούμε γύρω απ’ τη σπηλιά, στην αχυρένια σου την κλίνη, και τραγουδάμε σαν πουλιά: Δόξα σε της γης ειρήνη!
Όμορφο αστεράκι, να μπορούσα να σε φτάσω στο μικρό μου το χεράκι δυνατά να σε χουφτιάσω!
Κι έπειτα να σε κρεμάσω στο σαλόνι ή στη βεράντα κι όταν κόβεται το ρεύμα άστρο εσύ θα φέγγεις πάντα!
Τα χέρια σας δώστε αδέρφια ξανά γεννιέται ο Χριστούλης σε στάβλου γωνιά. Μαζί μονιασμένοι και με μια καρδιά στον κόσμο να φέρουμε πάλι χαρά.
Τα χέρια σας δώστε αδέλφια ξανά να δούμε τον ήλιο να χαμογελά. την θλίψη να διώξουμε από την ψυχή κι αγάπη να φέρουμε σ’ όλη τη γη.
Σου στολίσαμε τη φάτνη στο σχολειό μας γιορτινά. Να οι Αγγέλοι να οι Μάγοι, οι τσομπάνηδες, τ’ αρνιά.
Αχ, των Μάγων το χρυσάφι που θα βρούμε τάχα τώρα το λιβάνι και τα μύρα να σου φέρουμε για δώρα;
Σου στολίσαμε τη φάτνη στο σχολειό μας γιορτινά! Και για δώρα όπως οι Μάγοι να η μικρή μας η καρδιά!
Σε μια φάτνη ταπεινή στα πολύ παλιά τα χρόνια κάποια νύχτα σκοτεινή μες στους πάγους και τα χιόνια.
Εγεννήθηκε μικρός ο Χριστούλης μας παιδάκι κι είχε απ’ τ’ άστρα πιο λαμπρό το γλυκό του προσωπάκι.
Η μανούλα η καλή η γλυκιά μας Παναγίτσα τον κρατούσε σαν πουλί στη ζεστή της αγκαλίτσα.
Ήρθαν μάγοι και βοσκοί να τον δουν, να προσκυνήσουν κι άγγελοι με μουσική για να τον δοξολογήσουν.
Κι ο Χριστούλης με χαρά τα χεράκια του κουνούσε κι έναν - έναν στη σειρά όλους γύρω του ευλογούσε.
| 
