Ο Σταυριανός Πινότσης είχε πιαστεί από τους Τούρκους λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά και φυλακίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον επισκέφθηκε η γυναίκα του Σκεύω (Παρασκευή), κι εκεί, μέσα στις φυλακές, γέννησε την κόρη τους, την Λασκαρίνα Πινότση. Μετά τον θάνατο του Πινότση, οι δυό τους, μάνα και κόρη, έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη και επέστρεψαν στην Ύδρα. Μετά από κάποια χρόνια η μητέρα της Μπουμπουλίνας ξαναπαντρεύτηκε και μετακόμισαν στις Σπέτσες. Ο πατριός της Λασκαρίνας ήταν ο πρόκριτος των Σπετσών Δημήτριος Λαζάρου που μετά τη συμμετοχή του στα Ορλωφικά είχε αποκτήσει το παρατσούκλι Ορλώφ.
Το 1788, σε ηλικία 17 ετών, η Λασκαρίνα Πινότση παντρεύεται τον Δημήτριο Γιάννουζα, καπετάνιο από τις Σπέτσες. Τόσο ο πατριός της, όσο και ο σύζυγός της, είχαν μεγάλη περιουσία και η Λασκαρίνα ζούσε σαν αρχοντοπούλα. Με τον Γιάννουζα έκαναν τρία παιδιά.
Το 1797 ο Γιάννουζας σκοτώθηκε από πειρατές και το 1801, σε ηλικία 30 ετών, η Λασκαρίνα παντρεύτηκε τον Δημήτριο Μπούμπουλη κι έκανε άλλα τρία παιδιά. Από το όνομα του δεύτερου συζύγου της, άρχισε να ονομάζεται Μπουμπουλίνα. Ο Μπούμπουλης είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές ηρωικά τους πειρατές, αλλά είχε διακριθεί και για τη συμμετοχή του με τα καράβια του στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Το 1811, αφού καταναυμάχησε δύο πειρατικά πλοία τον βρήκε ένα βόλι στο μέτωπο και τον σκότωσε. Έτσι η Μπουμπουλίνα βρίσκεται κληρονόμος μιας τεράστιας περιουσίας, την οποία αυξάνει με το εμπόριο και παράλληλα μεγαλώνει τα παιδιά της.
Το 1816 η Υψηλή Πύλη επιχειρεί να κατασχέσει την περιουσία της Μπουμπουλίνας, με αφορμή τις ενέργειες του Μπούμπουλη κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Η Μπουμπουλίνα πήγε τότε με το πλοίο της στην Κωνσταντινούπολη και προσπάθησε να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της. Συναντήθηκε με τον Στρογκανώφ, πρεσβευτή της Ρωσίας και ζήτησε την προστασία του. Επίσης συναντήθηκε με την Βαλιδέ Σουλτάνα (η βασιλομήτωρ στην Οθωμανική αυτοκρατορία) και της εξέθεσε το πρόβλημά της. Ο Στρογκανώφ την βοηθάει να μη συλληφθεί και της δίνει, με εντολή του Τσάρου, καταφύγιο στην Κριμαία. Μετά από τρεις μήνες και πιθανότατα με τη διαμεσολάβηση της μητέρας του Σουλτάνου, βγαίνει φιρμάνι που διασφαλίζει τα δικαιώματα της Μπουμπουλίνας και έτσι επιστρέφει στις Σπέτσες.
Η Μπουμπουλίνα ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, πιθανότατα κατά το ταξίδι της στην Κωνσταντινούπολη το 1816. Ναυπηγεί τον “Αγαμέμνονα”, μια φρεγάτα με 18 κανόνια, και τρία ακόμη καράβια. Επίσης χρησιμοποιεί την περιουσία της για την χρηματοδότηση της Ελληνικής Επανάστασης.
Στις 13 Μαρτίου του 1821, η Μπουμπουλίνα ύψωσε τη δική της σημαία στον “Αγαμέμνονα” και στις 3 Απριλίου επαναστατούν οι Σπέτσες. Η Μπουμπουλίνα ξεκίνησε τον ναυτικό αποκλεισμό του Ναυπλίου, επικεφαλής οκτώ καραβιών και ναυτικού σώματος Σπετσιωτών, μέχρι την άλωση του Παλαμηδιού τον Νοέμβριο. Βοήθησε στην πολιορκία της Μονεμβασιάς και της Τριπολιτσάς.
Κατά την άλωση της Τριπολιτσάς έσωσε τις γυναίκες που ήταν στα χαρέμια από την μανία των Ελλήνων, που ήθελαν να εκδικηθούν όλους όσους βρίσκονταν στο τουρκικό διοικητικό κέντρο της Πελοποννήσου.
Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Είχε φιλικές σχέσεις με τον Γέρο του Μοριά και τα παιδιά τους Πάνος Κολοκοτρώνης και Ελένη Μπουμπουλίνα παντρεύτηκαν. Κατά τον εμφύλιο, συμπαρατάχτηκε με τον Κολοκοτρώνη και τους στρατιωτικούς.
Η Μπουμπουλίνα γύρισε στις Σπέτσες, απογοητευμένη από τον εμφύλιο πόλεμο κι έχοντας ξοδέψει σχεδόν όλη της την περιουσία για την Ελληνική Επανάσταση. Στις 22 Μαΐου του 1825 η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα πέθανε από μια αδέσποτη σφαίρα ενώ προσπαθούσε να λύσει μια οικογενειακή διαφορά. Ο γιος της είχε κλέψει την Ευγενία Κούτση, και ο ετεροθαλής αδελφός της Μπουμπουλίνας, που ήταν παντρεμένος με την αδελφή της Ευγενίας, μαζί με μέλη της οικογένειας Κούτση, ζητούσαν τον λόγο και διαπληκτίζονταν έντονα.
Τα παιδιά της δώρισαν την φρεγάτα “Αγαμέμνονα” στο ελληνικό κράτος και μετονομάστηκε σε “Σπέτσες”. Μετά τον θάνατό της, έλαβε τον τιμητικό τίτλο του ναυάρχου, από την Ρωσία. Η Μπουμπουλίνα υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες και θέμα σε διάφορα δημοτικά τραγούδια.
Δείτε το αφιέρωμα της Ματιάς για τις εθνικές εορτές, την 25η Μαρτίου 1821, την 28η Οκτωβρίου 1940, κάνοντας κλικ εδώ!
E.A.
