Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Μάρτυρες μαρτύρησαν περί το 297μ.Χ. επί βασιλείας Μαξιμιανού. Ζούσαν στην Απάμεια του Πόντου (Πρωτεύουσα της επαρχίας της 2ας Συρίας - Μαύρη Θάλασσα) και ήταν στρατιώτες στο επάγγελμα.
Κατά την επίσκεψη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού στην Απάμεια κάποιοι πρόδωσαν στον αυτοκράτορα ότι οι στρατιώτες αυτοί είναι χριστιανοί. Όταν ο Μαξιμιανός τους κάλεσε να απολογηθούν αυτοί ομολόγησαν με παρρησία την πίστη τους. Αμέσως ο Μαξιμιανός τους φυλάκισε και τους αφαίρεσε τις στρατιωτικές τους ζώνες -δηλαδή τους αφαίρεσε τα στρατιωτικά τους αξιώματα και όσα προνόμια τα συνόδευαν αυτά.
Μετά από τρεις μέρες τους κάλεσε μπροστά του κι αυτοί επέμειναν στην πίστη τους. Τότε ο Μαξιμιανός διέταξε να τους δέρνουν δυνατά, να τους ρίξουν στη φωτιά και να τους κρεμάσουν από ξύλο και να κατασχίσουν τα πλευρά τους. Στη συνέχεια ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός διέταξε να θανατωθεί ο Μάρτυρας Φωτεινός -ένας από τους Εβδομήκοντα- ο οποίος ήταν γιος του Ιερομάρτυρα Μαυρίκιου. Ο Μαυρίκιος ήταν ο πρόκριτος των Εβδομήκοντα Μαρτύρων και είδε να αποκεφαλίζουν τον γιο του Φωτεινό μπροστά στα μάτια του. Έμεινε όμως σταθερός στην πίστη του.
Βλέποντας ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός ότι τόσο ο Άγιος Μαυρίκιος όσο και οι υπόλοιποι δεν είχαν καμία πρόθεση να αρνηθούν την πίστη τους, διέταξε να τους στείλουν σε ένα βάλτο. Αυτός ο βάλτος βρισκόταν ανάμεσα σε δύο ποταμούς και μία λίμνη και ήταν γεμάτος σφήκες, μύγες, κουνούπια και σκνίπες. Εκεί οι στρατιώτες γύμνωσαν τον Άγιο Μαυρίκιο και τους Εβδομήκοντα Μάρτυρες, τους ακινητοποίησαν πάνω σε πασσάλους και τους άλειψαν με μέλι για να τους βασανίζουν τα έντομα. Έριξαν και το λείψανο του Αγίου Μάρτυρα Φωτεινού μπροστά στον Άγιο Μαυρίκιο για να κάνουν το μαρτύριο του ακόμα περισσότερο επώδυνο. Για δέκα ολόκληρες μέρες βασανίστηκαν οι Άγιοι Εβδομήκοντα Μάρτυρες και τελικά παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό.
Η μνήμη Μάρτυρος Μαυρικίου, των συν αυτώ 70 μαρτύρων και του Μάρτυρος Φωτεινού τιμάται από την Εκκλησία μας στις 27 Δεκεμβρίου
