Πότε Θα Κάνει Ξαστεριά

Πότε θα κάνει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το τουφέκι μου,
την όμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα τω Μουσούρω,
να κάνω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες
να κάνω και μωρά παιδιά
να 'ναι δίχως μανάδες,
να κλαιν τη νύχτα για βυζί
και την αυγή για γάλα
και τ' αποδιαφωτίσματα
για την καημένη μάνα,
πότε θα κάνει ξαστεριά.

Όσο βαρούν τα σίδερα

Όσο βαρούν τα σίδερα, αμάν αμάν,
βαρούν τα μαύρα ρούχα.
Γιατί τα φόρεσα κι εγώ, αμάν αμάν,
για μιαν αγάπη που ‘χα.

Είχα και υστερήθηκα, κόσμε ψεύτη,
θυμούμαι και στενάζω.
Άνοιξε γη μέσα να μπω, κόσμε ψεύτη,
κόσμο να μην κοιτάζω.

Τούτο τον μήνα (Μαύρα Μάτια)

Τούτο τον μήνα, τον αποπάνω
τον αποπάνω, τον παραπάνω

Αϊτός εβγήκε να κυνηγήσει
να κυνηγήσει και να γυρίσει

Δεν εκηνύγα λαγούς και ελάφια
μόνο εκηνύγα δυο μαύρα μάτια

Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
και πώς περνάτε χωρίς εμένα;

Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη
έβγα μικρό μου στο παραθύρι.

Να (ι)δείς τον ήλιο και το φεγγάρι
να (ι)δείς τον νέο που θα σε πάρει.

Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
δεν μου βολεί να κουβεντιάζω.

Μα ανάθεμα το και το γαϊτάνι
και (α)που το πλέκει και (α) που το βάνει.

Το τραγούδι αυτό μας το έστειλε ο Ηλίας Παπαλεξάνδρου, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!